ข้าวเหนียวมะม่วง เป็นของเขมรที่ไทยขโมยมา จริงเหรอครับ pantip

เท่าที่ดูยูทูป มีอะไรบ้างที่ไทยไม่ขโมยมาจากกัมพูชา เห็นชาวกัมพูชามาด่าไทยแทบทุกคลิป อิอิ

ตำราประวัติศาสตร์ของเขมรแทบจะสูญหายไปหมดในช่วงเขมรแดง แล้วต่ออมาก็พวกฮุนเซนเฮงซำรินปกคองต่อยิ่งไปกันใหญ่

อาหาร ประเพณี ขนบธรรมเนียม ไทยกับเขมรมันแทบจะแยกกันไม่ออกทำให้ชาวเขมรบางคนชอบอ้างว่าไทยขโมยมา

คอยดูพวกอาหารอะไรที่จะขึ้นชื่อในอนคาน เช่น ห่อหมก หรือพวกผัดๆทอดทั้งหลายตงโดนเขมรโวยวายอีก

จริงๆคนเขมรบางกลุ่มที่ชอบว่าคนไทยขโมยต้องย้อนกลับไปดูตัวเองก่อนว่าถ้าไม่มีเมืองไทยทำให้ทั่วโลกรู้จักตัวเองจะมีปัญญาทำไหม สมควรที่จะต้องฉวยโอกาสที่ไทยได้แล้วเอาไปสงเสริมในประเศตัวเอง

มัวแต่จมปลักอยู่แต่กับอดีตแล้วประเทศจะเดินหน้าไปได้อย่างไร
ผมก็ชอบเมืองเชมรหมือนกันเข้าออกไปเขมรปีละหลายครั้งมาจะยี่สิบปีแล้ว

คุณเคยรู้รึเปล่าล่ะ ว่าสมัย ขอม รุ่งเรือง ยุคสุโขทัย หรือ ละโว้  ชาวเขมรอพยพมาหากิน ตั้งหลักแหล่ง แถวปากแม่น้ำเจ้าพระยา  ชาวสุโขทัย หรือ ละโว้ เรียกเผ่านี้ว่า “เสียม”  Siam เรื่อยมาถึงยุคชาวโปรตุเกต เข้ามาในสมัยอยุธยา แล้วเหมาเอาชนเผ่าที่อาศัยแถบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาว่า Siam ดังนั้นวัฒนธรรมจะเหมือนกันก็ไม่แปลก  แล้วต้นสมัยรัตนโกสินทร์ก็มีเชื้อพระวงศ์สยาม ไปมาหาสู่กับเขมรก่อนฝรั่งเศส จะเข้ามาแทนด้วย   ย่อมต้องมีวัฒธกรรมคล้ายกัน ไม่สังเกตหรอว่า คำราชาศัพท์ สำหรับพระราชา ของไทยหรือกัมพูชา  มันเหมือนกันหรือคล้ายกันมากกว่า อาหาร หรือวัฒนธรรมหลายๆอย่างด้วยซ้ำ

ลองให้เขาบอกประว้ติความเป็นมากับคนที่คิดค้นหน่อยค่ะ ว่าเกิดจากอะไรคิดค้นมาได้ยังไง มะม่วงที่ใช้ ข้าวพันธุ์ที่ใช้ อยากรู้เหมือนกันว่าจะตอบยังไง ไม่ใช่ทุกอย่างจะมาเคลมจากเราหมด หัวคิดไม่มีรอเคลมจากเราอย่างเดียว เจริญเถอะ เป็นประเทศเล็กๆแท้ๆ แถมยังเคยโดนฆ่าล้างเผ่าพันธ์อีกเอาอะไรมาเชื่ออ่ะ

เอาว่าทั้งไทยทั้งเขมรยังไม่มีใครบอกได้ถึงที่มาเลยทั้งคู่ เป็นของก่อนมีบันทึกประวัติศาสตร์ ดังนั้นมันก็ไม่มีใครเป็นเจ้าของที่แท้จริงนั่นแหล่ะ ไม่ต้องไปหาต้นตอให้เสียเวลา ต่างคนต่างถือตำรับที่ตัวเองพัฒนาในปัจจุบันโปรโมทในตำรับตัวเองไป เหมือนที่ลาบเหนือลาบอิสานก็แยกไม่ออกแล้วว่าอันไหนมาก่อนต่างคนต่างพัฒนาเป็นตำรับใครตำรับมันแยกทางกัน

อย่าไปใส่ใจให้เป็นอารมณ์เลย  เถียงกันไปมาเดี๋ยวก็ได้เป็นเรื่องให้ได้สูญเสีย
อะไรซักอย่าง  หลักฐานอะไรก็ไม่ต้องถามหา ฟังมาก็ทำแค่ “อืมๆๆ……”
ก็พอ

ตั้งกระทู้แบบ ใครพูดอะไรก็คล้อยตามง่ายจังนะ

เห็นว่าคนที่พูดเรื่องนั้นไม่ใช่คนเขมร   แต่เป็นคนไทยที่สร้างบัญชีแสดงตัวว่าเป็นคนเขมร   หวังให้เกิดเป็นกระแส

คนเขมรไม่ชอบข้าวเหนียวมะม่วง   จะชอบข้าวเหนียวทุเรียนมากกว่า

ที่แน่ ๆ คือคนอีสานจะคุ้นเคยกับข้าวเหนียวมะม่วงในเวอร์ชั่น “ข้าวเหนียวยัดโบกมะม่วงน้อย” กันอยู่แล้วค่ะ

จำได้ตอนเด็ก ๆ ในหน้ามะม่วงสุก ถ้าบ้านไหนมีต้นมะม่วงน้อย(ไม่รู้ภาษากลางเค้าเรียกมะม่วงพันธุ์นี้ว่าอะไร ตอนดิบจะให้รสชาติที่เปรี้ยวมาก ตอนสุกนี่อร่อยมาก เนื้อจะน้อย เมล็ดจะใหญ่ เปลือกหนาและเหนียว ทีนี้เนื้อด้านในตอนสุกนี่จะออกฉ่ำน้ำมาก ก็เลยเหมาะกับการยัดข้าวเหนียวไปผสมกับน้ำฉ่ำ ๆ ที่เป็นเนื้อมะม่วงสุก) วิธีทำก็ง่าย ๆ ได้มะม่วงสุก(ที่เน้นพันธุ์นี้นะเพราะเปลือกเค้าหนาและเหนียว เราเรียกมะม่วงน้อยน่ะ) เอามาล้างให้สะอาด บีบ ๆ นวด ๆ มะม่วงให้เนื้อด้านในเละ ๆ(ให้น้ำฉ่ำในด้านใน) จากนั้นก็หั่นเปลือกตรงจุดที่ใกล้ ๆ กับขั้วมะม่วงแล้วเปิดเอาเปลือกตรงขั้วออก จากนั้นก็บีบเอาเมล็ดมะม่วงออกมา แล้วก็ยัดข้าวเหนียวใส่ลงไปแทนเมล็ดมะม่วง และก็บีบ ๆ นวด ๆ ให้ข้าวเหนียวกับน้ำมะม่วงเข้ากัน แล้วก็บีบข้าวเหนียวที่เข้ากันกับเนื้อมะม่วงเข้าปากกินได้เลย ถ้ามีคนประยุกต์แต่งสูตรเพิ่ม อาจจะเป็นทำข้าวเหนียวกะทิ(ข้าวเหนียวมูน) เพิ่มเม็ดถั่วเขียวนึ่งรวมไปด้วย แล้วจัดการตบแต่งหน้าดี ๆ อาจจะเสียบดอกไม้ที่ด้านบนนิดหน่อย คาดว่าทำขายได้เลยนะนั่น (ตอนเด็ก ๆ ก็จะทำกินกันแบบทื่อ ๆ ตามประสาเด็กน้อยบ้านนากัน แต่ก็อร่อยเหาะนะเออ เรียกว่าเป็นเมนูอาหารสวรรค์เด็กน้อยบ้านนาเลยล่ะ ได้ทั้งความสนุกหาเก็บมะม่วงในหน้าฝน และก็ได้ทั้งความอร่อย)

วันก่อนก็เห็นกระทู้นี้แล้ว แต่ไม่ได้ตอบ วันนี้ขอตอบแล้วกันนะครับ แต่จะยาวหน่อยนะ จะได้อธิบายวิธีการคิดการตรวจสอบอะไรไปเลย

คนไทยนี่กินเค้กมั้ยครับ? กินเนาะ ดังนั้นเค้กก็น่าจะเรียกว่าเป็นวัฒนธรรมที่เรารับมาจากตะวันตกได้ แต่ถามว่าคนไทยประดิษฐ์คิดค้นวิธีการทำเค้กขึ้นมาหรือเปล่า? อันนี้ก็ต้องบอกว่าเปล่า อย่าว่าแต่เค้ก วิธีการทำอาหารด้วยการอบน่ะ เรารับมาจากฝรั่งเป็นหลัก ดังนั้นเมนูอาหารไทยที่ทำด้วยการอบนี่เรามีไม่เยอะมากนะครับเมื่อเทียบกับเมนูอาหารไทยแบบอื่นๆ

เวลาจะดูว่าอะไรมาจากที่ไหน ไม่ใช่คิดแค่พื้นที่ที่ติดกันครับ ดูสภาพแวดล้อมอื่นๆด้วย  ยกตัวอย่างให้นะ ผมเห็นมาสองสามครั้งแล้วและเชื่อว่าใครที่ท่องเน็ทเป็นพวกสัมภเวสีแบบผมและสนใจเรื่องอาหารอาจจะเคยเห็นเหมือนกัน คือมีเพื่อนบ้านเราบางที่ที่เขาจะพยายามบอกต่างชาติ–โดยเฉพาะตะวันตก–ว่าอาหารไทยน่ะจริงๆเอาไปจากเขา (กรณีที่ผมกำลังพูดนี่ไม่ใช่กัมพูชานะครับ บอกก่อน ชาติอื่นอีกที) เช่น บอกว่าพะแนงนี่มาจากของเขา เพราะชื่อเหมือนเมืองในประเทศเขา ซึ่งไม่ใช่หรอก เพราะพะแนงนี่มีบันทึกไว้ตั้งแต่สมัยอยุธยาโน่น ในขณะที่เมืองของเขาที่ชื่อคล้ายๆอาหารจานนี้เพิ่งมาตั้งชื่อตอนกลางๆรัตนโกสินทร์นี่เอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เวลาดูบันทึกประวัติศาสตร์ เขาไม่ได้ดูเฉพาะประเทศเจ้าของเรื่องครับ เขาดูบันทึกของคนอื่นๆที่ติดต่อด้วย เช่น สงครามไทยพม่า หรือแม้แต่สภาพชีวิตประจำวันของคนทั่วๆไป เวลาประวัติศาสตร์เขาศึกษาจริงๆเขาจะไม่ดูเฉพาะว่าไทยเขียนว่าไง หรือพม่าเขียนว่าไง แต่เขาจะดูด้วยว่าจีน ฝรั่งอย่างโปรตุเกศ ญี่ปุ่น อินเดียอะไรพวกนี้ที่ติดต่อกับไทยกับพม่าขณะนั้นๆน่ะเขาเขียนบันทึกว่าไง เพราะเขาก็เขียนเป็นรายงานกลับไปราชสำนักเขาเพื่อดำเนินนโยบายหรือแม้แต่พ่อค้าคนธรรมดาเขาก็เขียน เหมือนไดอารี่นั่นแหละ หรือบอกว่าแกงเหลืองแกงเผ็ดเรื่อยไปจนถึงข้าวซอยเป็นอาหารของเขา ซึ่งอาหารไทยพวกนี้ แม้แต่ข้าวซอยซึ่งจริงๆเรารับจากพม่า (และพม่าก็รับมาจากจีนมุสลิมอีกที) มันใช้กะทิน่ะครับ ถ้าเป็นแกงอะไรสารพัดนี่ยิ่งหนัก เพราะนอกจากกะทิ ยังใช้กุ้งแห้ง กะปิ น้ำปลาสารพัด ของพวกนี้จะหาได้ก็คือที่ทะเลครับ และเพื่อนบ้านที่อ้างว่าอาหารไทยแกงเผ็ดแกงเขียวหวานข้าวซอยอะไรทั้งหลายนี่เป็นของเขาไม่มีทางออกทะเลน่ะครับ ถ้าจะบอกว่าพวกนี้มาจากเขามันจึงฟังไม่ขึ้น

ทีนี้กลับมาเรื่องข้าวเหนียวมะม่วง ผมตั้งข้อสังเกตเหมือนกันเรื่องกะทิ ครัวกัมพูชาใช้กะทิมากน้อยเท่าไรล่ะครับ? เท่าที่ผมพอทราบ ไม่ได้เยอะมาก เหมือนๆกับครัวไทยภาคเหนือหรืออีสาน นั่นจะใช้กะทิไม่เยอะเหมือนกัน ใช้เครื่องเทศน้อย ของจากทะเลใช้น้อยเสียจนกระทั่งคนสักห้าสิบหกสิบปีก่อนที่อยู่ทางเหนือหรืออีสานเป็นโรคคอหอยพอกกันเยอะเพราะขาดไอโอดีน (ใครสงสัยไปค้นบันทึกทางการแพทย์ได้ครับ)

กะทิ เครื่องเทศ พวกนี้เป็นสิ่งที่เรารับมาจากอินเดียผ่านพ่อค้าชาวทมิฬที่เดินทางมาค้าขายแถวๆอินโด-มาเลย์ แล้ววัฒนธรรมการใช้ของพวกนี้ก็แพร่เข้ามาจากทางใต้ของไทยเข้าภาคกลางครับ แต่ทางเหนือหรืออีสานนั้นไม่ได้ใกล้ทะเล ของพวกนี้แม้แต่กะทิซึ่งจะขึ้นในพื้นที่ที่มีน้ำเยอะ เช่นภาคกลางหรือใต้ก็ไม่ค่อยมี รวมทั้งในอดีตทั้งสองพื้นที่จะไม่ใช่แหล่งการค้าเครื่องเทศ ครัวของเขาก็เลยไม่มีการใช้ของพวกนี้เยอะ

อีกอย่าง การกินข้าวเหนียวกับผลไม้อื่นๆนอกจากมะม่วง เช่นข้าวเหนียวทุเรียน เพื่อนบ้านเราก็กินครับ และเพื่อนบ้านที่ว่าไม่ใช่กัมพูชา แต่คือประเทศที่ขึ้นเชื่อเรื่องทุเรียนและเป็นแหล่งกำเนิดทุเรียนด้วย คือมาเลย์อินโด [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับคนไทย ทุเรียนน่ะเราปลูกเยอะ ขายเยอะ มีพันธุ์ต่างๆที่เราเพาะขึ้นมาน่ะจริง แต่ต้นกำเนิดของเขาในทางพันธุศาสตร์น่ะคือมาเลย์ครับ เหมือนกับพริกมะละกอมะเขือเทศมันฝรั่งสารพัด ต้นกำเนิดเขาคือทวีปอเมริกา ถ้าภาษาอังกฤษดีไปค้นได้ มีเอกสารบทความเยอะแยะเลยเรื่องนี้ ภาษาไทยเองก็มี

ถ้าใครบอกว่าข้าวเหนียวมะม่วงนี่กัมพูชาเป็นต้นแบบ  คำถมคือมองย้อนไปที่นี่แหละ กะทิ เขาใช้เยอะมั้ย ถ้าเยอะก็น่าจะเป็นไปได้ เพราะแสดงว่านั่นคือวัตถุดิบประจำที่เขาใช้ เรื่อยไปจนถึงข้าวเหนียว วัฒนธรรมเขากินข้าวเหนียวเยอะหรือเปล่า? อย่างของไทยเรานี่ชาวบ้านโบราณแถวภาคเหนือหรืออีสานกินข้าวเหนียวเป็นหลักนะครับ ไม่ได้กินข้าวเจ้ากัน ดังในครัวไทยจะมีการใช้ปนกันทั้งข้าวเจ้าข้าวเหนียว แต่อย่างกัมพูชาน่ะ คุณกินอะไรเป็นหลัก? อย่างนี้แหละครับ ถ้าเขามีหลักฐานมีข้อยืนยันพิสูจน์ ก็มาดูที่น้ำหนักเหตุผลต่างๆว่าฟังขึ้นมั้ย โอเคหรือเปล่า มีข้อโต้แย้งอะไรได้มั้ย ไม่ใช่แค่ว่าอ๋อต้นแบบเป็นของชั้นเพราะชั้นกินขนมพวกนี้ แบบนั้นไม่เกี่ยว (นึกถึงเค้กข้างบนที่ผมยกตัวอย่างไปนั่นแหละ)

แถมด้วยว่าไม่เฉพาะเรื่องข้าวเหนียวมะม่วงนี่ แต่ไปถึงอื่นๆด้วย อย่างผมเคยเห็นคนกัมพูชานี่แหละบอกว่าขนมชั้น ขนมฯลฯ ของไทยเราน่ะเป็นของเขา ปัญหาคือเขาเองก็เรียกชื่อนั้นๆเป็นภาษาไทย เช่น ขนมชั้นเขาเรียก Nom Chan แต่พอถามว่าแล้วไอ้คำนี้มันแยกออกมาแล้วมีความหมายยังไง เขากลับตอบไม่ได้ ในขณะที่ในภาษาไทย ขนมชั้นแยกคำได้ และมีความหมายทั้งสองคำ (ขนม+ชั้น) ความหมายที่ว่าก็ตรงกับลักษณะขนมด้วย ห่อหมกอะไรอีกสารพัดแหละครับ อันที่จริงเขาก็มีอาหารของเขาที่ไทยไม่ค่อยมีใครทำเลยนะ อย่างข้าวต้มปลาร้า ซึ่งอันนี้อาจารย์คึกฤทธิ์ท่านเขียนและสัมภาษณ์ไว้หลายทีแล้วว่ามาจากเขมร อย่างนี้นี่เขาบอกว่าเป็นของเขาได้เต็มๆปากเลย แล้วไอ้จานที่ว่านี่ผมก็เห็นยังมีขายในตลาดบ้านเขา วิดีโอในยูทูปก็มี ไม่ยักกะพยายามชูให้มันเด่น

นอกจากการคิดให้มีเหตุผลในเรื่องอาหารนี่ เรื่องอื่นๆเราก็ควรใช้ด้วยเวลาจะศึกษาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม อย่างที่กัมพูชาเขาชอบพูดบ่อยๆว่ามวยไทยมาจากเขา โดยเขาจะอ้างหลักฐานจากภาพสลักที่นครวัด เรียนตามตรงนะครับ มันฟังไม่ค่อยขึ้น เพราะ–ลองนึกดูนะ–ลองเอาภาพแบบนี้ วาดเหมือนกันเลยไปใส่โบราณสถานในกรีก รับรองคนจะนึกว่าเป็นมวยปล้ำ ไปใส่โบราณสถานในจีน คนจะนึกว่ากังฟู มีภาพแบบนี้ในบันทึกญี่ปุ่น คนเห็นก็จะนึกว่าซูโม่ นี่ไม่ต้องพูดถึงว่ามันอาจจะไม่ใช่การต่อสู้อะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นการนวด ซึ่งก็เป็นไปได้อีกนั่นแหละ ไหนจะบันทึกของทูตจีนที่ติดต่อกับอาณาจักรขอมโบราณ คือ Zhou Daguan เขาก็ไม่ได้เขียนอะไรไว้เลยเรื่องศิลปะการต่อสู้ของกัมพูชา (แถมที่เขาเขียนน่ะ ถ้าคนกัมพูชาอ่านอาจจะโกรธเขาเสียด้วยซ้ำ ไม่บอกล่ะว่าเขาเขียนว่ายังไงนะครับ ใครสนใจลองค้นเอง) ภาพสลักแค่นี้จึงไม่มีน้ำหนักที่สนับสนุนอะไรเลยว่าเป็นหลักฐานของมวยไทยว่ามาจากเขา (ไม่ได้บอกว่าไม่ได้มาจากเขานะครับ อาจจะมาก็ได้ หรือไม่มาก็ได้ แต่ถ้าเอาหลักฐานแค่นี้มาพูด มันไม่มีน้ำหนักพอ ทางวิชาการเขาไม่รับ)

ถ้าจะแย้งกับใครก็ตาม แย้งโดยใช้เหตุผลครับ เหตุผลที่มีน้ำหนักนะ ไม่ใช่เหตุผลที่เบาโหวงมีจุดโหว่เต็มไปหมด คิดให้รอบคอบก่อนค่อยแย้ง นั่นคือสิ่งที่คนได้รับการศึกษาเขาทำกัน แล้วมันจะทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่ๆรวมถึงฝึกการคิด ไม่ใช่แย้งข้างๆคูๆหรือยกเหตุผลที่มันไม่มีน้ำหนักเลย นั่นกลับจะบอกด้วยว่าคนแย้งน่ะคิดด้วยเหตุและผลไม่เป็น ซึ่งมันจะสะท้อนถึงการศึกษาของเขาเองนั่นแหละ ไม่ใช่คนอื่น

กระบวนการเอาข้าวจ้าวผสมกะทิก็ปรากฏในวัฒนธรรมอาหารของอินเดียใต้ เชื่อว่า SEA รับวัฒนธรรมอาหารนี้มาจากเอเชียใต้อีกทีผ่านการค้าเมื่อพันกว่าปีก่อน เราจะพบข้าวจ้าวผสมกะทิหรือข้าวมันกะทิได้ในมาเลเซีย อินโดนีเซีย ไทย และกัมพูชา

ส่วนข้าวเหนียวมีแหล่งกำเนิดในรอยต่อระหว่างจีนใต้ เวียดนาม ลาว สยามตอนบน คนในแถบนี้กินข้าวเหนียวมาก่อนข้าวจ้าวเนื่องจากข้าวเหนียวเจริญเติบโตได้ดีในแถบภูเขาและที่ใช้น้ำน้อย

ผมเลยคิดว่าข้าวเหนียวจากวัฒนธรรมไทย-ลาว พอมาเจอการหุงข้าวจ้าวแล้วเอาไปคลุกน้ำกะทิที่รับมาจากอินเดียใต้ มันก็กลายเป็นข้าวเหนียวมูนนี่แลครับ และน่าจะเกิดขึ้นในสมัยอยุธยาตอนกลางลงมา เพราะวัฒนธรรมอยุธยาชอบอาหารใส่กระทิมากในยุคนี้ รวมทั้งการลดความสำคัญของข้าวเหนียวจากอาหารหลักไปเป็นของกินเล่นหรือจานเสริมแทนก็เกิดในช่วงอยุธยาตอนกลางลงมา

ส่วนการกินข้าวเหนียวกับมะม่วงเนี่ย พบได้ในภาคอีสานและภาคเหนือ หรือแม้แต่ภาคกลางในยุคก่อน ที่ใช้ข้าวเหนียวนึ่งร้อนๆยัดลงในมะม่วงสุก กินผสมๆกันไปเลย ไม่ต้องมูนข้าวเหนียวหรือผสมกะทิให้เสียเวลา

ดังนั้นการเอาข้าวเหนียวมูนมาผสมกับมะม่วงน่าจะเกิดขึ้นในยุคหลัง เพราะคนคิดว่าเอาผสมกันแล้วน่าจะอร่อยกว่าผสมกับข้าวเหนียวนึ่งธรรมดาครับ

เรื่องของมะม่วงแน่นอนว่าในโซนอาเซียน มันก็น่าจะมีวัตถุดิบคล้ายๆกัน ที่สามารถเอามาทำได้
ขออ้างในวิกิละกัน แม้ข้อมูลในวิกิจะใช้อ้างอิงในงานวิจัยไม่ได้แต่บางงานวิจัยก็ต้องอาศัยลิงค์อ้างอิงจากวิกิ และก็มีที่มาที่ไปมีลิงค์อ้างอิงให้ตามไปค้นหาข้อมูล ดีกว่าพูดปากเปล่ามั่วเอามัน                                                                                                                                   
วิกิพีเดียแบบภาษาไทย ไม่มีเขมรในการคิดค้นทำอาหารชนิดนี้ https://th.wikipedia.org/wiki/ข้าวเหนียวมะม่วง                                           สงสัยคนไทยก็ไปแก้เอาออกเพราะก่อนหน้านั้นไม่มีทั้ง เขมร ฟิลิปปินส์ ลาว เวียดนาม พออาหารชนิดนี้ดังมาเคลมกันใหญ่                                                                                                        ส่วนวิกิพีเดียอังกฤษ https://en.wikipedia.org/wiki/Mango_sticky_rice   เขมรเนียมเคลมเลย  5555 คนเขมรก็สายปั่นเยอะนะหนะ ขอเนียนเคลมทุกอย่าง สมชื่อ ลูกหลานพระยาละแวก เมี๊ยงประๆ เซาะกราว จริงๆ                                                                               
แล้วมาดูหน้าตาของอาหารฟิลิปปินส์ที่ชื่อ  Puto Maya ปูโตมายาเนี้ยะ มันก็พึ่งเอามามะม่วงมาแซมเป็นขนมทีหลัง                                       
จริงๆมันมีแค่ขนมปูโตแค่นั้นแหละ ที่ทำมาจากแป้งข้าวหมัก(หน้าตามันคล้ายๆขนมถ้วยฟูแป้งข้าวเหนียวแป้งข้าวเจ้าดีๆนี้เอง) ตอนแรกใช้กินคู่กับอาหารคาว แต่ปัจจุบันเอาพวกของหวาน เช่น ทำเค้ก  ทำเป็นชิ้นผสมผลไม้ในท้องถิ่น เช่นมะม่วงราดน้ำกระทิ https://en.wikipedia.org/wiki/Puto  รวมความคำว่า ปูโต ของมัน คือแป้งจากข้าว(rice flour)ไม่ได้หมายถึงข้าวแบบคำว่า rice ที่ไทยทำ ว่ากันตามจริงมีสิงคโปร์ บรูไน ติมอร์ อินโด ไม่เห็นมาเคลมอาหารไทย(ส่วนตัวชื่นชมประเทศเหล่านี้อาจจะเพราะวัฒนธรรมทางอาหารค่อนข้างต่างกันจะมีร่วมกันก็ไม่กี่อย่างที่เป็นอาหารทางมุสลิม เช่น โรตี)
และ ตัวยืนในการเคลมอาหารไทยของคนมีปม ก็คือพวกเซาะกราวเขมร
ลาวก็มีมาบ้างในอาหารที่เป็นอาหารร่วมกับทางภาคอีสาน กรณีของลาว จริงๆสูตรแต่ละอย่างมันห่างกันมาตั้งแต่สมัยยุค ร.1 ไปเกณฑ์คนลาวมาอยู่แถวกรุงเทพแล้ว รวมถึงกลุ่มลาวที่ย้ายเข้ามาอยู่ในอีสานในยุคฝรั่งเศสมายึดอินโดจีน คือพูดง่ายการพัฒนาอาหารของลาวก็ช้าลงตามลำดับ คือระดับการเงินทำให้คนมีฐานะยากจนในลาว การที่จะพัฒนาสูตรอาหารมันยิ่งช้า รวมถึงสื่อบันเทิงที่จะคุยเรืองอาหารก็ยังไม่มี เต็มที่ก็วิทยุป้องกันระเบิดจากทั้งฝั่งไทยฝั่งเวียดนามวุ่นวายอุรุงตุงนัง ทำให้ยังคงกินอาหารในแบ็คกราวด์เดิมๆซะส่วนใหญ่  อย่าง ลาบ อ่อม สมัยร.5 ลาวทำแบบไหนด้วย สูตรมันยอมต่างกับคนลาวที่ย้ายเข้ามารวมกับคนอีสานที่มีอยู่ก่อนหน้านั้น  ที่อาหารลาวหลายอย่างพัฒนาให้เห็นเด่นขึ้นเป็นสากลเพื่อสื่อหลักของไทยเข้าไปถึงลาวด้วยในปัจจุบัน    (คงจะอ้างไม่ได้หรอกว่าในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่คนในชาติอดอยากจะมาทำอาหารสุดวิเศษอร่อยเหาะก็ใช่ที่)                                                                                                                                                                ฝั่งเขมรยิ่งแล้วยากจนข้นแค้น มีสงครามเขมรแดงล้างบางกันเองอีก ไม่ต้องไปพูดถึงการพัฒนาอาหารให้มีรสชาติสุดเวิร์ลคลาส แค่ให้พอกินกันตายได้ก็บุญ                                                                                                                                                                       
   ถ้ามองภาพง่ายๆ ให้มองภาพอาหารของภาคเหนือไทย อาหารภาคเหนือจะมีความหลากหลายน้อยที่สุดในไทย ส่วนหนึ่งเพราะในอดีตคนเหนือระบบเศรษฐกิจค่อนข้างจำกัด ด้วยในสมัยอดีตมาตั้งแต่ ร.5 หรือก่อนหน้านั้น ถูกกดโดยผู้มีอำนาจจากส่วนกลางมาเรียกภาษีมหาโหดทำให้ประชาชนก็กินอยู่แบบอัตคัดเรื่อยๆ เริ่มมาเจริญในยุคที่เทคโนโลยีเข้ามาจริงๆนั้นแหละ การพัฒนาสูตรอาหารแปลกๆสไตล์ทางเหนือจึงเริ่มขึ้น   
เรื่องอาหารก่อนยุคอินเตอร์เน็ตทางเหนือก็ไม่ได้มีการพัฒนาสูตรอะไรมากยังคงมีการอนุรักษ์อาหารถิ่นและขนมธรรมเนียมเก่าๆอยู่พอสมควร การพัฒนาสูตรอาหารเลยไม่ค่อยเด่นเท่าภาคอื่น ถ้าให้ดูง่ายๆ อาหารเหนือจริงๆจะไม่นิยมใส่กะทิหรือไม่ใส่เลย(มองให้เห็นภาพ แกงขี้เหล็กทางเหนือไม่ใส่กะทิ แต่ภาคกลางใส่กะทิ) แต่ปัจจุบันก็เริ่มเอากะทิมาฟิวชั่นอาหารพัฒนาสูตรประยุกต์เป็นอาหารชนิดใหม่ในฝีมือเชฟชาวเหนือไป
กะทิจะขึ้นชื่อในส่วนผสมอาหารของทางภาคกลางและใต้ ที่อาจจะได้อิทธิพลจากทั้งพวกอาหารอาหรับเปอร์เซียอินเดียจากคนกลุ่มนี้ที่เข้ามาค้าขายในอยุธยา และพัฒนาสูตรในอาหารเรื่อยมา                                                                                                                       
ถ้ามองภาพดังนี้ อาหารไม่ว่าของคาวของหวานที่ผสมกะทิ จะไม่มีทางที่ คนลาว คนเวียดนาม เป็นคนคิดสูตรอาหารที่เกี่ยวกับกะทิแน่นอน  ถ้าดูจากพฤติกรรมการกินอาหารของคนแต่ละพื้นที่ อาหารเวียดนามมีอาหารชนิดไหนที่ใส่กะทิบ้าง
ถ้าอ้างว่าข้าวเหนียวเป็นข้าวหลักของทางเหนือและอีสาน จริงๆข้าวเหนียวคนในโซนสุวรรณภูมิกินกันมาก่อนแล้วก่อนการเข้ามาของข้าวเม็ดเรียวยาวไม่มียางเวลาหุงแบบข้าวเจ้าหรือข้าวอินดิก้าแบบอินเดีย อาหรับ เปอร์เซียร์(ข้าวเจ้าที่มีลักษณะเรียวยาวมากเรียกว่าข้าวปริยานี ที่มีราคาแพงพวกชนชั้นสูงราชวงศ์โมกุลชอบกินกันเอามากๆ ส่วนข้าวเจ้าสายพันธุ์ไทยในปัจจุบันน่าจะเป็นข้าวเจ้าที่กลายพันธุ์หรือสูตรผสมเปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว) ที่มาจากการค้าขายกับพวกอาหรับ เปอร์เซีย  อินเดีย เป็นต้น                                                                                                                ที่มองความน่าจะเป็นของข้าวเหนียวมะม่วงก็น่าจะเกิดในวังก่อนเพราะ อาหารในวังส่วนมากใช้กะทิกับไข่เป็นส่วนประกอบหลักไม่ว่าอาหารคาวหวาน ตามลิงค์นี้https://www.matichon.co.th/social/news_3293520  คาดว่าเริ่มมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย(ต้องการอ้างอิง) ต่อเนื่องมาถึงสมัยรัชกาลที่ 2 ซึ่งถูกกล่าวไว้ในกาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน ประโยคว่า “ข้าวเหนียวใส่สีโศก” สันนิษฐานว่ากล่าวถึงสีเขียวเข้มจากใบเตยคั้น เอาไว้กินกับไข่ตั้งสังขยา ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 มีการกล่าวถึงการกินข้าวเหนียวมูนคู่กับมะม่วงสุก
คิดว่าไทยน่าจะเป็นประเทศแรกที่ทำขนมในรูปแบบนี้ขึ้น พอมันดังติดแรงค์อาหารระดับโลกมากขึ้น พวกเพื่อนบ้านที่มีวัตถุดิบคล้ายๆไทย ก็เริ่มอยากเคลมอยากให้อาหารของต้นมีชื่อเสียง ก็ทั้งก้อปทั้งเอาสูตรมาดื้อๆ แต่มันจะมีอยู่หั้นอย่าง(ภาษาเหนือ หั้นอย่าง แปลว่า มีอยู่เรื่องหนึ่งที่มันเป็นจุดสำคัญจุดหลักที่ทำให้มันดูแตกต่างกัน ที่รู้ได้เลยว่าไม่ได้เป็นแบบที่มันควรจะเป็น )
ไปถามพวกทหารฝรั่งยุคสงครามโลกหรือสงครามเวียดนามที่ยังไม่ตายที่มาตั้งฐานทัพเฉพาะกิจในไทยในยุคนั้น ก็น่าจะมีคนเคยกินแล้วมั่งข้าวเหนียวมะม่วงเนี้ยะ หรือไม่พวกฝรั่งยุคที่มาเที่ยวอาเซียนซัก 70-80 ปีย้อนหลัง เขาก็รู้แล้วมั่งว่าอาหารอาเซียนแต่ละอย่างใครเป็นต้นคิดทำจริงๆ ไม่งั้นข้าวเหนียวมะม่วงคงไม่ถูกจัดเป็นอาหารประจำชาติไทยแล้วติดอันดับอาหารที่อร่อยน่าชิมเบอร์ต้นๆของโลกหรอก  
สภาพไทยตอนนี้ก็จะกลายเป็นเหมือน อินเดีย กับจีน ในอดีตเป็นประเทศแม่แหล่งสร้างวัฒนธรรมของเอเชีย ที่ประเทศเล็กๆไม่ค่อยมีพาวเวอร์หยิบยืมก็อปบ้างเอาวัฒนธรรมต่างๆมาประยุกต์ใช้ดัดแปลงในรูปแบบวัฒนธรรมของตนจนเป็นเอกลักษณ์ไป  ก็ถ้าเราไม่คิดอะไรมาก บางทีคนมีจิตสำนึกเขาก็จะให้เครดิตเองว่า ได้รับอิทธิพลและวิธีทำอาหารชนิดนี้มาจากไทยเพียงแต่มาปรับประยุกต์ในแบบและรสชาติของประเทศตน
อย่างไทยก็ไม่คิดที่จะเคลมพวกอาหารโรตีนะ เพราะมันเป็นของทางมุสลิม สะเต๊ะก็ด้วย เพราะเป็นอาหารที่คนมลายูมุสลิมทางใต้เป็นคนนำสูตรมาพัฒนาในไทย โรตีฉบับไทยก็ใช้กินเป็นของทานเล่น ไม่ได้กินแทนข้าวเป็นหลักแบบทางมุสลิม  โรตีฉบับไทยชาวเกาหลี จีน ญี่ปุ่น จะชอบกันมาก ไทยก็ไม่ได้ยกว่าเป็นอาหารไทยนะ สะเต๊ะก็ด้วย  แต่ไทยปรับสูตร จากพวกไก่สะเต๊ เนื้อสะเต๊ มาเป็นหมูสเต๊ะและน้ำจิ้มน้ำราดถั่วในแบบฉบับไทย  อาหารพวกสะเตะ ก็เห็นอินโดเคลมเป็นอาหารประจำชาติไปแล้ว น่าจะให้เครดิตทางอาหรับหน่อยก็ดีนะ แต่ก็ว่าไม่ได้ มาเลย์ก็ไม่ยอมเอาสะเตะเป็นอาหารประจำชาติเหมือนกัน (จริงๆทั้งสองประเทศมันก็คล้ายๆจะเป็นประเทศเดียวกันที่พึ่งแยกออกจากกันไม่นาน อาหารต่างๆมันเลยไม่ค่อยต่างกัน)  ตอนนี้คิดว่า โรตีแบบฉบับไทยที่ทำเป็นของหวาน ราดนม ราดช็อคโกแล็ต ฯลฯ ไม่นานอาจจะโดนมาเลย์เคลม เพราะครั้งหนึ่งขนาดเสือร้องไห้ มาเลย์เอาไปขายกันในประเทศแล้วเกิดติดใจ มีเนียนตั้งชื่อใหม่ให้เพื่อจะเคลมเป็นอาหารประจำชาติตนอีก  อืม ก็นะสภาพประเทศไทยตอนนี้ก็คงจะเริ่มเป็นอินเดียและจีนเข้าเรื่อยๆแล้ว ที่ประเทศรอบข้างต้องมาก็อปสูตร ต้องมาเคลม แต่ไทยช่วงหลังๆ อาหารไหนที่รุ้ต้นกำเนิดจริงๆเราก็จะให้เกรียติอาหารจากชาตินั้นๆ อย่างเช่นพวกทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง ฯลฯ อาหารต้นแบบคือโปรตุเกสจากสูตรของท้าวทองกีบม้า เราก็ไม่ได้เคลมว่าอาหารพวกนี้เป็นอาหารไทยแท้ๆ  ปัจจุบันถ้าให้มองไทยควรฟิวชั่นพัฒนาคิดค้นสูตรอาหารใหม่ๆของแต่ละภาคแล้วเอามาผสมผสานกันให้เกิดอาหารชนิดใหม่ขึ้นเยอะๆ เพราะทั่วโลกตอนนี้เขาเชื่อในฝีมือของเชฟไทยกันอยู่แล้ว แบบที่รายการมาสเตอร์เชฟของไทยและอีกหลายรายการช่วยกันพัฒนาอาหารไทยร่วมสมัย อาหารไทยยุคใหม่ขึ้น

เวทีหน้าน้อง Milli เอาโรตีสายไหม ขนมโตเกียว ไปกินโชว์เลยค่ะ

เดี๋ยวเค้าก็มาเบลมอีก เบลมได้ทุกอย่างแหละ ตอนนี้ชินแล้ว

ถ้าดูนางงาม และการออกแบบชุดประกวด  กองเชียร์นางงามไทยเรียก ประเทศนี้ว่า
เคลมบูเดีย

ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่มีในไทยดังๆ จะโดนเคลมหมด

ก่อนจะมาเป็นไทย เป็นกัมพูชา พม่า จีน มันก็ผสมปนเป ย้ายถิ่นฐาน สุ้รบกันมา

คราวหน้า  ซดน้ำท่อม  ดูซิใครจะเคลมอีก

ก็ประเทศนี้ไม่ใช่เหรอ ที่เคลมว่า Cafe AMAZON ของ pttor มาจากประเทศมันนะ

ข้าวเหนียวมะม่วง คนเขมรยังมูนข้าวเหนียวไม่ค่อยเป็นเลยครับ ได้แต่ครูพักลักจำตอนที่มาขายแรงงานเป็นลูกจ้างร้านค้าในไทย

พอดีเขาเห็นนักท่องเทียวจีนและต่างชาติชอบข้าวเหนียวมะม่วงไทย เรื่องก็เลยเป็นอย่างที่เห็น

คนเขมรคลั่งรักทุกสิ่งในไทยมากครับ ไทยทำอะไร ไทยมีอะไร เขาก็อยากจะมี และพยายามทำตามทุกสิ่งทุกอย่าง

ต้องถามว่า

มีอะไรบ้างที่ ชาวเขมร
ไม่เคลมเป็นของตัวเองบ้าง
55555

อะไรที่ดังในไทย คือขโมยกัมพูชามาหมดครับ ไม่ดังทางนั้นเค้าไม่เคลม

ปล่อยเค้าไปเถอะ เค้าชอบมาเคลมทุกอย่างอยู่แล้วนิ

อย่าว่าแต่ข้าวเหนียวมะม่วงเลยครับ “ผัดไท” พี่แกยังเคลมเอาไปเลย

อย่าไปสนใจอดีด ปัจจุบันถ้ามันสื่อออกจากเมืองไทยต่างประเทศรู้ว่าหมายถึงประเทศไทย จบครับ

ผมว่ามันก็แค่กลุ่มคนบางกลุ่มหรือแค่บางคนเท่านั้นครับ

ไม่จำเป็นต้องสนใจเลยครับ

จะไปสนทำไม ห้ามเราขายไม่ได้อยู่ดี

นายกเราก็ดังนะ ช่วยมาเคลมไปด้วยสิครับ

เป็นผมจะบอกให้เขาทำสูตรต้นตำรับมาแข่งเลยครับ

โอย…ทำไมเป็นแบบนี้หนอ เวลามันดังทีไร เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย

ตอนไม่ดัง    :  มันคืออาหารของพวกสยามชั้นต่ำ
ตอนดังแล้ว  :  มันคืออาหารของกุที่สยามขโมยไป @#%$

ปล.ไม่ทราบว่าใครเคยดูคุณกรุณา บัวคำศรี ไปดูเขมรโปรโมทอาหารตัวเองมั้ย หนึ่งในนั้นมีข้าวตังหน้าตั้งด้วยนะ

ในอีก10ปีข้างหน้าอาหารและวัฒนธรรมไทยเกือบทุกอย่างจะกลายเป็นของประจำชาติของ เขมร,สิงคโปร์,เกาหลีและญี่ปุ่นครับ
ตอนนี้ที่โดนเคลมไปแล้วเท่าที่นึกออกก็มี ต้มยำกุ้ง,กล้วยไม้,ตุ๊ก ตุ๊ก,โขน,รามเกียรติ์,มวยไทย

จะเคลม ยังไง มีหลักฐาน มากน้อย แค่ไหน
ยังไก็ไม่ดีเท่าไทย อยู่ดี  ในทุกด้าน

ตอนนี้กำลังขโมยภาษาฝรั่งเอามาเยอะขึ้นเรื่อยๆ

ถ้ามันเป็นวัฒนธรรมร่วมแล้วเราจะโปรโมทมันจะทำไมเหรอ งง ก็ในอดีตมันเคยเป็นแผ่นดินเดียวกัน แล้วทำไมเราจะไม่มีสิทธิ์ งงอีกรอบ

เป็นประเทศที่น่าสงสารมาก

เอาตามจริง ยุคอยุธยา ทั่นขุน ก็สลับเชื้อสายสุพัน กะ ขะแมร์ กะ ล้านนาสุขโขทัย
แล้วถ้ามะม่วงมันมีกินตั้งแต่ก่อนยุคนั้น แล้วมันจะ เคลมเป็นของตัวเอง 100% ได้เยี่ยงไร

หรืออย่างเร็วๆ ก็ ตอนต้นกรุง สยามก็ส่ง นักองค์ด้วง ที่พำนักในสยามแต่ยังน้อย ก็สถาปนาให้ไปครองเขมร
เรื่องธรรมเนียวราชสำนัก ธรรมเนียมการอยู่ การกิน ก็เอาอย่างข้างสยามไปใช้

ซึ่งธรรมเนียมข้างสยาม ก็มาจากยุค อยุธยา ที่เจ้าผู้ครองแคว้น ก็สลับกัน ระหว่างกลุ่มสุพรรณภูมิ ขะแมร์ ล้านนาสุโขทัย แล้วมันจะเคลมกันยังไงดี มันก็ ร่วมวัฒนธรรมอันเดียวกันเนี้ย แบ่งแยกทำไม แต่ถ้าเป็น รับธรรมเนียมมาแล้ว มาดัดแปลง หรือที่เรียกในยุคนี้ว่า Fusion อย่างงี้ มันก็ว่าไปอย่าง

จริงๆแล้ว ผมสงสารเค้านะครับ

เจ้าแห่งการเครม เห็นอะไรที่ประเทศไทย หรือคนไทยทำแล้วดัง จะมีคนกลุ่มหนึ่งในประเทศนั้นเครมว่าเป็นของตัวเองทันที ขำมาก จะเครมทำไมทั้งๆที่เป็นวัฒนธรรมร่วมกัน ตลก!!

อย่าไปฟังพวกเขมรมาก วัฒนธรรมเขมรถูกทำลายไปตั้งแต่เขมรแดง
คนที่สืบทอดวัฒนธรรม ถูกฆ่าตายหมด จนตอนนี้เขมรเองยัง สับสน ตัวเอง เพราะหลายอย่างทำเหมือนไทย
เพราะเขารับรู้สื่อจากไทยไปเยอะมาก
อาหารการกินรับจาก ไทย และ ลาว เยอะมาก
ถามญาติที่เป็นเขมรอพยพหนีมา เขาบอกว่า เขมรแดงยึดอำนาจ ตอนนี้อายุ 80 ปี เขมรเมื่อก่อนวัดวาอาราม ไม่ได้เป็นแบบ ไทย
แต่เป็นอีกแบบนึง แต่ถูกเผาทำลายหมด

พวกเอา Wikipedia มาอ้างอิงนี่ น่าขำ ไม่รู้จริง ๆ เหรอว่ามันใช้อ้างอิงทางวิชาการไม่ได้ เป็นตุเป็นตะ หาความรู้จากงานวิจัย หรือเอกสารวิชาการเนอะ วิกิมันเหมือนนิยาย อ่านเอาสนุก และ คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ด้วยนะ

เพิ่งเกิดดราม่า แต่งชุดประจำชาตื เที่ยวโบราณสถานไม่ใช่เหรอครับ

ชุดดันเหมือนชุดไทย แฮ่ๆๆ

ขแมรเดี้ยน คือ เคลมทุกอย่าง จริง ๆ

จากที่ไปหามา ข้าวเหนียวมะม่วง ไม่มีใครรู้ว่ามาจากไหนใครเป็นคนคิดค้นขึ้นมา เเต่ที่เราพอจะรู้คือข้าวเหนียวมะม่วง มัน ไปโผล่ที่ กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน ที่ ร.2 เป็นคนเขียนขึ้นหรือบรรยายรสชาติของข้าวเหนียวมะม่วง อ่อเเล้วก็ข้าวเหนียวมะม่วง มันคู่กับคนไทยมา 255 ปี เเล้ว ( อันนี้นับมาตังเเต่ที่ ร.2 ขึ้นครองราช นะ ) อ่อเเละในประวัติข้าวเหนียวมะม่วงมีมาตั้งเเต่ สมัย กรุงศรีอยุธยาตอนปลายเลยนะ
เขมร อ่อเเล้วที่บอกว่าไทยขโมยทุกอย่างที่เขมรสร้างมา หูนลูก ประวัติศาสตร์ เคอดูมั้ยลูก ไทยกับเขมรเคยเป็นอันจักเดียวกันค่ะลูก ไทยสมัย ก็เป็น ขอม กัมพูชา สมัยก่อน ก็เป็น ขอม อันนี้งงนะ ( ไทยในเเทบ ภาค ตะวันออกเฉียงใต้ หรือ อีสาน )

ทำไมมีแต่เขมรที่เคลม พม่า ลาว ก็ติดไทย วัฒนธรรมก็คล้ายกัน ไม่เห็นเค้าเคยเคลมอะไร

ก็คงได้มาบ้างแหละค่ะ เราไม่เห็นซีเรียสเลยแค่มันอร่อยก็พอแล้ว