การรับมือกับคนกินข้าวเสียงดังยังไงคะ😣 pantip

– ไม่นั่งใกล้ในรัศมีที่สามารถได้ยินเสียงคนกิน
– ใส่หูฟังเพื่อปิดรูหูของตัวเอง
– แบบตัดไม้ข่มนามตามคนโบราณ หากนั่งใกล้เขาก็กินให้เสียงดังกว่าเขาหรือหล่อน กินก่อน ออกเสียงก่อนให้เขาได้ยินก่อนเพื่อให้เขาเข้าใจถึงหัวอก
  คนอื่นบ้าง
– หลีกเลี่ยงวิธีทีจะสอนให้เขาเข้าใจเรื่องมารยาทในการกินและทางสังคมเพราะสมัยนี้อะไรฯที่ไม่ถูกใจก็มักชวนพวกมารุมตืบ เอาตัวรอดเป็นยอดดีกว่า

  ตามนี้น่าจะโอเคนะ

เค้าคือใครคะ   ถ้าเป็นคนในบ้าน อย่างพ่อแม่พี่น้อง    เราเตือนตรงๆค่ะ    ถ้าแก้ไขไม่ได้   ก็ต่างคนต่างกินค่ะ   แต่ถ้าเป็นเจ้านาย ก็คงต้องทนแหล่ะ       ถ้าเป็นเพื่อนหรือคนไม่สนิท   ก็หลีกเลี่ยงที่จะไปกินข้าวด้วยค่ะ

ย้ายโต็ะ หรือแยกโต๊ะ อย่าไปกินร่วมกับคนที่กินเสียงดัง ก็เท่านั้นเองไม่ยาก !

เมื่อก่อนก็พยายามนั่งห่างๆหรือแกล้งซดประชดมันเลย
แต่ตอนนี้มีเทคโนโลยีมาช่วยแล้ว เคี้ยวดังยังไงก็ไม่ได้ยิน ฟินซะ!

ปล.ขอยืมรูปทั่นเปาหน่อยเด้อ

ผมเป็นคนกินช้านาทีละไม่เกิน2-3คำกินข้าวลุกทีหลังคนอื่นตลอด มีรุ่นพี่คนนึงแกแก่กว่า13ปีสนิทกัน แกจะกินคำใหญ่เคี้ยวเสียงดังมูมมามยัดแหลกกลืนไม่ทันมีแหงนหน้ายัดลงคอ กินข้าวกับแกผมเฉยๆนะ คนร่วมวงคนอื่นที่รุ่นๆเดียวกันกับแกจะมองต่ำแถมมีบ่นๆลับหลังประจำ แกก็รู้ตัวนะหลังๆมาแกเกรงใจคนอื่นถ้าไม่จำเป็นแกไม่ค่อยไปกินข้าวกับใคร บางทีแกก็ตักใส่จานไปนั่งกินคนเดียว แกบอกบังคับตัวเองไม่ได้ ถ้าให้กินช้าๆเคี้ยวช้าๆแบบมีมารยาทแกว่ากินไม่อร่อย ถ้าจำเป็นต้องเข้าสังคมแกก็กินแบบมีมารยาทอยู่นะแต่ดูเหมือนแกฝืนทำคงจะไม่อร่อยจริงๆถ้าให้กินแบบมีมารยาท

ถ้าเป็นเด็กก็สอนไปตรงๆเลยว่าควรกินอาหารแบบไหน ส่วนผู้ใหญ่ด้วยกัน คนเราโตมามีความรู้เรื่องมารยาทอยู่แล้วเพียงแต่จะทำหรือไม่เท่านั้น
อยากแนะนำเขาก็พูดธรรมดาหรือพูดในเชิงตลกขบขันไปครับ ใจเย็นๆ เดี๋ยวอิ่มไวนะ ของกินมีเยอะ คนมองๆ อะไรก็ว่าไป พูดในเชิงสกิดนิดเดียวก็พอ อย่าหักหน้ากัน ถ้าเขาไม่สนใจก็เรื่องของเขา ถ้าเขาลืมตัวไปชั่วขณะเขาก็จะได้สติ

อยู่ในสังคมคุณต้องเจอกับคนหลากหลายประเภทมากมาย ถ้ามันไม่ใช่เรื่องซีเรียสจริงจังก็หยวนๆกันไปครับ ทุกคนมีทั้งข้อดีเสีย แม้แต่ตัวเราเองบางทีก็ไม่รู้จักข้อเสียของตัวเองเหมือนกัน

เพื่อนผมหัวหน้างานเป็นคนเกาหลี เขาเชิญไปกินข้าวที่บ้าน
กินด้วยความเกรงใจ กินด้วยมารยาทแบบไทย
ปรากฏว่าเมียหัวหน้า หน้าเสีย หัวหน้าทำหน้าไม่พอใจ
“เมียผมทำอาหารไม่อร่อยเหรอ”
เพื่อนบอกเกรงใจเจ้าภาพ  ความจริงอาหารอร่อย
เขาก็เลยสอนธรรมเนียม ถ้าอาหารอร่อยซดน้ำต้องให้ดังโฮก, กินเส้นต้องให้ดังซูด แม่ครัวถึงจะพึงพอใจ

ทำหูทวนลม อย่าคิดมาก ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราเอง

เรื่องเกาหลี หรือ ญี่ปุ่นซู้ดดังเข้าใจได้  เคยมีเพื่อน 2 ชาตินี้กินข้าวด้วยกันหลายทีแต่ก็ดูมีมารยาทที่รับได้

แต่คนที่แบบ กินแจ๊บๆ จั๊บๆ ยัดข้าวเต็มปากเคี้ยวแล้วอ้าปากคุยไปด้วย นี่รับไม่ค่อยได้
เข้าใจนะที่แบบชวนกันกินข้าวก็ต้องมีเรื่องคุยกัน แต่เวลาเคี้ยวช่วยหุบปากเคี้ยวสักหน่อยก่อน และตักไม่ล้นปากเกินไป
เมื่อก่อนไม่ค่อยได้ดูทีวีอยู่หลายปี   พอมาดูอีกที โอ้โห รายการอาหารสมัยนี้บางรายการพิธีกรกินมูมมามเกิน
ใส่เข้าไปเต็มๆ เกือบล้นปาก  ตาเหลือก แถมยังจะพูด กลัวจะสำลักออกจมูก ไม่รู้ดูน่ากินยังไง  
บางคนบางทีตั้งแต่ก่อนโควิด ใช้ช้อนเดียวกันชิม
ป้อนกันไปป้อนกันมา  นอกจากเรื่องมารยาทแล้ว เรื่องสุขลักษณะก็สำคัญนะ

ไม่ต้องไปแก้คนอื่นหรอกครับ
แก้ที่ตัวเองก่อน
เช่น เดินไปนั่งกินคนเดียว

เมื่อก่อนเราก็เคยกินเสียงดังมาก่อน พอเข้าปี1 เพื่อนคนหนึ่งเตือนเราก็ทำตามนะ เบาเสียงลงจนเหมือนคนอื่นแล้ว เราไม่เคยเคืองเพื่อนเลยนะที่เตือน ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่กล้าเตือนกันตรง ๆ
ถ้าสนิทก็เตือนกันตรง ๆ ค่ะ ถ้าไม่สนิทก็เลี่ยงไม่กินด้วย ยิ่งโควิดแบบนี้น่าจะเลี่ยงง่าย