ชวนคุย…เวลาเห็นรถขนหมูส่งโรงเชือด คุณรู้สึกอย่างไร…? pantip

เราเลือกทางตัวเองได้

จะไม่กินเลยก็ได้  จะทานน้อยลงก็ดี

แต่เราเลือกให้คนอื่นไม่ได้  ใครจะกินอะไรก็เรื่องของเค้า

ตอนนี้อาการแทนโปรตีนเยอะแยะ  แต่คนก็ยังเลือกทานเนื้อสัตว์อยู่ดี

อยากกินทงคัตสึขึ้นมาเลย

เลิกกินถ้าสงสาร หรือกินให้คุ้มค่าชีวิตหมูที่ต่อชีวิตคน

ไม่รู้สึกอย่างไรค่ะ
มันคือวัฐจักรของสิ่งมีชีวิต
เหมือนกับการกิน ไก่ ปลา กุ้ง หมึก วัว และอื่น ๆ
โปรตีน ‘จากเนื้อสัตว์’ ยังจำเป็นต่อร่างกายอยู่ค่ะ

ไม่แน่ว่าอนาคต ถ้ามนุษย์ สามารถยกระดับจิตใจ ถึงขั้นต่อต้านการทำลายชีวิตแบบไม่เสแสร้ง
เนื้อเทียม เนื้อสังเคระห์ อาจมีอนาคตสดใสมากกว่าที่คิดก็เป็นได้ฮะ…

??? JAJAJAJAJAJAJAJAJA
ยกระดับจิตใจตัวเองก่อนเลยค่ะ

เห็นทีไร รู้สึกเกลียดตัวเองทุกที…เกลียดตัวกินไข่

เห็นแล้ว ก็วางอุเบกขา เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่า “สัตว์ทุกตัวมีกรรมเป็นของของตน เป็นทายาทรับกรรม มีกรรมเป็นพวกพ้อง มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งพิงอาศัย”

สัตว์ใดจะมีสุขมีทุกข์ หรือต้องตาย ก็เพราะกรรมที่สัตว์นั้นกระทำมา  ไม่ใช่เพราะเราทานมังสวิรัติ  

การที่เราทานมังสวิรัติ  ไม่มีตรงไหนในพระไตรปิฏกบอกว่า  มันจะหลุดพ้นจากกรรมของมัน

สิ่งที่ควรเกลียด คือควรเกลียดกิเลสของตัวเองมากกว่า เพราะต่อให้ทานมังสวิรัติ แต่กิเลสก็ยังคงเต็มเปี่ยม ยังอยากทานของอร่อย แสวงหาของอร่อย หรือของที่ทำให้เพลิดเพลินทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ตลอดเวลา

ขอตอบแบบไม่สร้างภาพ  ไม่โลกสวยนะครับ

เวลาเห็นรถขนหมู …. ก็รู้แหละว่าขนไปโรงฆ่าสัตว์  และฆ่าพวกมันจนหมดคันรถ
ผมรู้สึกเฉย ๆ ไม่ได้คิดสงสารอะไรครับ   เคยมีคนบอกว่าดูแววตามันสิ  
มันน่าสงสารนะ  อะไรประมาณนี้  แต่ผมกลับไม่รู้สึกถึงแววตาอะไร

เหตุผลที่ผมรู้สึกอย่างนั้นเพราะว่า  มันคือความเป็นไปแบบปกติของโลกครับ
ในระบบห่วงโซ่อาหารของโลก  สัตว์ก็ฆ่ากันเองเพื่อเป็นอาหารในทุกนาทีอยู่แล้ว
เป็นแบบนี้มานับร้อยล้านปี  พอมาถึงมนุษย์  มนุษย์ก็ต้องการอาหารเช่นกัน
ดังนั้นมนุษย์จึงฆ่าสัตว์เพื่อมาเป็นอาหาร  มันเป็นวิถีง่าย ๆ ไม่ซับซ้อนเลย

ส่วนเรื่องศีลธรรม / ความเหมาะสม
การฆ่าสัตว์ในโรงฆ่ามาตรฐาน  จะใช้วิธีหลายอย่างที่ทำให้สัตว์ตายโดยไร้ความเจ็บปวดเลย
โดยใช้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาทำ  มีทั้งการใช้ไฟฟ้าช๊อตที่ส่วนหัวเพื่อทำลายระบบประสาท
อย่างรวดเร็ว  ,  การใช้ปืนลมยิงเข้าที่สมอง  ตามภาพครับ

วิธีการเหล่านี้  คือสิ่งที่มนุษย์พยายามทำเพื่อให้สัตว์ตายโดยไม่ทรมาน

สมัยพุทธกาล  เทวทัตทูลเสนอต่อพระพุทธเจ้าให้ห้ามมิให้ภิกษุฉันปลาและเนื้อตลอดชีวิต  แต่พระพุทธเจ้าไม่เห็นด้วย

แต่มีภิกษุบางส่วนเห็นด้วยกับเทวทัต  และในที่สุด ก็แยกไปอยู่กับเทวทัต หลงเชื่อเทวทัต

เหตุที่ภิกษุเหล่านี้หลงเชื่อเทวทัต เพราะได้สะสมทิฎฐิความเห็นความเชื่อมาหลายภพหลายชาติว่า การกินมังสวิรัติเป็นสิ่งที่ดี การกินเนื้อสัตว์เนื้อปลาเนื้อหมูเป็นสิ่งที่เลว ควรเกลียดการกินเนื้อสัตว์

พอได้มาเกิดในสมัยพุทธกาล ได้พบเจอและฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าด้วยตัวเองเพราะบุญบารมีที่ได้สะสมมาในอดีต  แต่ก็เพราะความเห็นหรือทิฎฐิที่ได้สะสมมานานหลายชาติเช่นกันว่า การกินเนื้อสัตว์เป็นสิ่งน่ารังเกียจ และควรทานมังสวิรัติ  เลยทำให้พวกนี้หลงเชื่อเทวทัต และคิดว่าเทวทัตดีกว่าพระพุทธเจ้า และยิ่งเทวทัตมีแนวปฏิบัติที่เคร่งครัดกว่า ก็เลยยิ่งทำให้ดูน่าเลื่อมใสกว่า

รู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อเลี่ยงกลิ่นเหม็น
ถ้าเห็น คือมันแซงไปแล้ว ต้องชะลอรถช้า ๆ ให้มันไปไกล ๆ กลิ่นจะได้ไม่มาถึง ถ้ามีลมพัดช่วยก็ได้ผล แต่ถ้าลมนิ่ง ๆ นี่ สุด ๆ
หรือถ้าเจอจอดติดไฟแดงด้วยกัน พอไฟเขียว ผมจะเร่งความเร็ว ให้นำหน้ารถขนหมูครับ จะได้ไม่เหม็น
ผมขี่รถเครื่อง ลำบากหน่อย

ไม่คิดอะไร มันเป็นเรื่องปกติ

สำหรับผมเฉยๆนะครับ มันเป็นของที่เราต้องกินมันอยู่แล้ว

ตอนเด็กเคยตามรถขนวัว แล้ววัวมันขี้ ขี้วัวปลิวมาแหมะกลางกระจกพอดี เป็นภาพติดตา เจอรถขนสัตว์เลยต้องเลี่ยงขับแซงหรือปล่อยห่าง

ส่วนเรื่องกินสัตว์ ไม่มีผล เขาเลี้ยงสัตว์เป็นระบบอุตสาหกรรมปศุสัตว์ ถ้าคนไม่กินก็ไม่มีอาชีพนี้ เขาเลี้ยงมาเพื่อกินอยู่แล้วเลี้ยงชีพทั้งคนเลี้ยงคนขาย

เรื่องยกระดับจิตใจ ถ้าคนมีจิตดีคงไม่ดัดจริตปั้นอาหารอย่างอื่นเป็นรูปของเนื้อสัตว์ คงกินตามวิถีรูปร่างเดิมของมันไปแล้ว เขาไม่ได้ทำเนื้อเทียมเพื่อตอบโจทย์เรื่องบุญบาป เขาทำเพื่อแก้ปัญหาการขาดแคลนเนื้อในอนาคต

ยุคต่อไป ไม่แน่ มีอาหารสังเคราะห์ขึ้นจากพืช ดันอร่อยกว่าเนื้อสัตว์อีก ก็จะเท่ากับยกระดับจิตใจมวลมนุษยชาติขึ้นไปอีกขั้น  ถึงตอนนั้นเราอาจถูกพูดถึงโดยคุณรุ่นใหม่ว่า คนรุ่นเรายังป่าเถื่อนอยู่ก็เป็นได้

เห็นเเล้วเฉยๆมันเป็นอาหาร
เเต่เห็นวัวเเล้วสงสารเพราะผมไม่กินเนื้อวัว

ขอให้ไปส่ง เข้าโรงเชือด  ที่ได้ มาตรฐานเถอะครับ

สัตว์ ตายแบบไม่ทรมาน
ผู้บริโถคจะได้ สินค้า ที่ ผ่าน โรงงานมาตรฐาน อย่างน้อยก็ยังดีกว่า ผ่านโรงเชือด เถื่อน ที่ไม่มีการตรวจเรื่องความสะอาด ใดๆ เลย

สงสาร หดหู่  แต่ก็ไม่มีทางเลือกอะไรมากอยู่บนโลกก็ต้องมีเบียดเบียนกัน
ก็เป็นไปตามกรรม และอารมณ์เราก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอดตามสิ่งกระทบ
อารมณ์ สงสาร หดหู่ น่าจะอยู่ได้ซักครึ่ง ชม.

แต่มองอีกแง่ เข้าโรงฆ่าสัตว์มาตราฐานความทรมานมีน้อย พอรับได้
ดีกว่าถูกวิ่งไล่ล่ากินสดในป่า หรือถูกฆ่าโดยชาวบ้าน(ที่องค์ประกอบทำให้หวาดกลัว)
  ขาดก็แต่ถ้าการเลี้ยงดูที่เป็นแบบอุตสาหกรรม ชีวิตก็ลำบากหน่อย

เห็นน้องหมูแล้ว น่ารักดี น่าเสียดาย เราคงเห็นน้องอีกที่อยู่ในตู้เย็นบ้านเรา ถ้าน้องหมูมีชีวิตแบบพืชผัก เราคงฆ่าน้องได้แบบสบายใจหน่อย
มองดูอีกที ต่อให้เรากินพืชกินผัก เราก็ต้องไปฆ่าพืชฆ่าผักอีกอยู่ดีนิหว่า . . .

สรุป คือ ขอบคุณที่เกิดมาเพื่อเป็นอาหารให้เรานะน้อง หวังว่าตอนตายไม่ทรมานนะ

ปล. มนุษย์ ถ้าไม่กินเนื้อบ้างก็โง่ครับสมองพัฒนาไม่ได้เพราะขาดสารอาหารจำเป็น  พอกินผักก็ต้องไปฆ่าผักมากินเป็นอาหารอยู่ดีแถมให้สารอาหารไม่ครบด้วย  และเนื้อสังเคราะห์ก็มีวัตถุดิบเป็นพืชอยู่ดี ถึงรสชาดจะไม่ดีเท่า ไม่ทราบความเสี่ยงระยะยาว แต่การมีสารอาหารครบ
ถ้าเป็นหนังไซไฟได้ ไปเป็นคอมพิวเตอร์/เครื่องจักร มากินไฟฟ้า/พลังงาน เป็นอาหารเถอะครับ ดวงอาทิตย์ลูกเบ้อเริ่ม เลี้ยงพลังงานให้พวกท่านได้เป็นล้านปีเลยครับ ก่อนเป็นดาวยักษ์แดงมาเผาโลกเรา

ออกอวกาศซะงั้น

หมู ถ้าไม่ตายวันนี้ วันข้างหน้าก็ต้องตายอยู่ดี แก่ตาย หรือเจ็บป่วยตาย เรากินมันก็คือมันตายเร็วขึ้นนิดนุง กินๆไปเหอะ

เคยไปกับพี่เคยไปกับพี่ที่ทำงานคนนึง แกเป็นคนธรรมะธัมโม

วันนั้นไปทำงานที่แถวนิคมริมชายหาด แล้วที่ทำงานพาไปเลี้ยงอาหารทะเล
ทีนี้แกอยากกินปูมาก แต่ที่ร้านไม่มีปูตาย มีแต่ปูเป็นที่อยู่ในตู้
แกก็เดินไปดูสองสามรอบแล้วก็กลับมาบ่นที่โต๊ะว่าอยากกินปูจังเลย
แต่ไม่อยากสั่ง เพราะเค้าต้องไปฆ่าปูเดี๋ยวมันจะบาป

ผมฟังอยู่ทุกรอบ พอรอบที่สามจบผมก็ลุกจากโต๊ะเดินออกไปแป๊บนึง แล้วก็กลับเข้ามา
แกก็ถามว่าผมหายไปไหนมา ผมบอกว่าผมไปสั่งปูนึ่งมาสองกิโล

แล้วแกก็อ้าปากเหมือนกำลังจะพูดอะไรซักอย่างนึง ผมก็เลยบอกว่า

“พี่!! เงียบ!!!! ไม่ต้องพูดมีหน้าที่กินก็กินไป”

แล้วพอปูหนึ่งจานนั้นมาแกก็เหมาไปคนเดียวครึ่งจาน

ชวนคุย…เวลาเห็นรถขนหมูส่งโรงเชือด คุณรู้สึกอย่างไร…?
_______________________________________________

ตอบ รู้สึกหิวสิครับ อยากกินหมูปิ้ง!

ไม่อยากตอบ กลัวบาป

โดยปกติมนุษย์ทั่วไปถ้ามีความเห็นในสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะมีความเห็นเช่นนั้นไปในแนวทางเดียวกันทั้งหมด กินหมูก็จะรู้สึกว่าหมูเป็นของกิน จับปลามากินก็จะรู้สึกว่าปลาเป็นอาหาร ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร ทีนี้ถ้ามีความเห็นขัดแย้งในตัวเอง กินหมูกินปลาแต่รู้สึกว่าไม่ดี แบบนี้เรียกว่า ตรรกะมันแย้งกันเองในตัวคนๆเดียวกัน จิตใจมันเลยหาทางออกให้กับตัวเองด้วยความคิดและวิธีการต่างๆ
บังคับตัวเองไม่พอ ต้องไปบังคับคนอื่นด้วย พยายามสร้างโลกในฝันเชิญชวนคนอื่นให้คิดตามทำตาม พอไม่ได้ดังใจก็ทุกข์ใจกลัดกลุ้ม

พยายามฝึกตัวเองให้คิดเหมือนๆคนอื่นครับ ชีวิตจะได้มีความสุข
ผมเคยมีความคิดแบบนี้นะแต่เป็นแค่ช่วงสั้นๆ เราไม่กินเนื้อสัตว์เราอยู่ได้เพราะชีวิตไม่ลำบาก แต่คนอื่นมาทำแบบเราไม่ได้ เขาต้องทำมาหากินใช้แรงงาน ให้มากินแต่ผักเขาจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนทำงาน พอคิดได้แบบนี้ก็รู้ว่าความคิดไม่กินเนื้อสัตว์ทำให้เกิดความรังเกียจเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เห็นชีวิตสัตว์ดีกว่าชีวิตเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ทั้งๆที่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันที่กินเนื้อสัตว์นี่แหละสร้างอารยธรรมสะสมวิวัฒนาการเทคโนโลยีมานานให้เรามีชีวิตสุขสบายมีน้ำไฟเครื่องอำนวยความสะดวกสารพัด แอร์คอมมือถือเน็ทเช่นทุกวันนี้ ก็เลยเลิกคิดไปเลยเพราะเห็นว่าไม่ถูกต้อง แล้วก็กลับมากินปกติเหมือนคนอื่นๆเขา

รู้สึกสงสารและหดหู่ทุกครั้งถ้าตามหลังรถพวกนี้ และแว้ปนึงก็รู้สึกอยากมีธุรกิจเพาะเนื้อจากสเต็มเซลล์
แต่ก็ไม่มีความรู้และไม่มีเงินพอจะทำได้

จะนึกถึงตอนนิ้วเตะขาเก้าอี้ ก็เจ็บมากแล้ว
แต่หมูโดนแทงคอ ไม่ก็ทุบหัว มันต้องเจ็บสุดๆก่อนตาย จิตนั้นก็จะอาฆาตคนที่ฆ่าไปตลอด ซึ่งกลไกที่แท้จริง ที่เค้าใช้แขกมุสลิมเชือด เพราะต้องดีลกับจิตพวกนั้น ด้วยอำนาจที่เหนือกว่านี่แหละ (แต่จะเหนือกว่าจริงหรือเปล่า จะรู้ได้ก็ต้องไปยืนตรงจุดนั้น)

ธุรกิจเลี้ยงหมู เลี้ยงวัว เลี้ยงแพะ แม้จะเป็นธุรกิจที่ทำเงิน แต่เราทำไม่ได้และไม่มีวันทำเด็ดขาด การรักมัน ดูแลมันแล้วส่งมันไปฆ่า เป็นความรักที่น่าสะพรึงสำหรับเรา
ถ้าเกลียดแล้วฆ่า ยังพอเข้าใจได้

นึกถึงปิ้งย่าง

เฉยๆไม่สนใจ   การที่สิ่งมีชีวิตจะดำรงชีวิตอยู่ได้   ก็จำเป็นต้องเบียดเบียนชีวิตอื่นเป็นปรกติโลก

ไข่หมูใหญ่มาก

รู้สึกไม่ดีแต่ระบบมันเป็นยังงี้อยู่ เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดเยอะ อาจจะเป็นคนแบบไอป้อมมีนเกิดเป็นหมูแล้วตายแล้วเกิดให้กินวนไปก็ได้ ๆ

เศร้า สงสาร หดหู่ค่ะ
แล้วก็ทำใจ แต่ละคน แต่ละตัว มีวิถีทางของตนเอง

รู้สึกยังไง? เรารู้สึกหดหู่ค่ะ รู้สึกสงสาร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้  เพราะเราก็กินเนื้อหมูอยู่ดี
ถ้าเจอรถขนสัตว์ไปโรงฆ่าสัตว์ เราจะขับไปให้พ้นสายตาค่ะ เพราะรู้สึกไม่ดีจริงๆ แต่ก็ต้องปรับอารมณ์ค่ะ ไม่คิดเกี่ยวกับมันนานๆ

อยากกิน plant based meat ฝีมือคนไทย

อยากให้ บ. bbgi ,,ทำได้จะได้เปนไบโอเทค

แต่เม่าไทยไม่ชอบหุ้นมีนวัตกรรมน่ะ

ผมสงสัยอย่างหนึ่ง เกี่ยวกับโรงฆ่าสัตว์มาตรฐานขนาดใหญ่ เกี่ยวกับสินค้าฮาลาล เกี่ยวกับกฏระเบียบ ทั้งวิธีการและผู้ปลิดชีพเป็นอย่างไร เรื่องทารุณกรรมจะถูกละเลยไปหรือเปล่า

เฉยๆไม่รู้สึกอะไร คิดถึงหมูกระทะขึ้นมาทันที ไม่ได้ล้อเล่นสัตว์มันก็ฆ่ากันกินเองอยู่แล้ว คนก็สัตว์ชนิดหนึ่งทำไมต้องรู้สึกอะไรกับอาหารด้วย ให้คนกินตอนตายยังมีวิธีฆ่าให้เจ็บน้อยกว่าโดนสัตว์อื่นกินด้วยซ้ำไป

ผมรู้สึกอึดอัด เพราะรถบรรทุกหมูวิ่งคู่ขนานไปกับผมบ่อย
ผมโชคไม่ดี เพราะทำงานบนเส้นทางที่รถหมูเยอะ (ราชบุรี-กรุงเทพ)
ส่วนตัวผมเชื่อว่าเรากินหมูเยอะเกินไป คือเป็นประเทศที่กินหมูเป็นอาหารว่าง
เช่นขนมปังหน้าหมูหยอง ในขณะที่ประเทศอื่นไม่มีขนมปังหน้าแกะ (หรือมี?)
และยังกินหมูกันแบบจริงจัง เช่นหมูกระทะ
ตอนนี้ดีขึ้น เพราะผมเลิกกินทั้งหมูและวัว
แต่การเลิกหมูนั้นไม่ง่าย บางทีเฉลี่ยแล้วอาจกินวันละหนึ่งช้อน
เพราะหมูมันมีในทุกอย่าง

สัตว์อื่นมันก็กินเราเหมือนกันแหละถ้ามันกินได้และมีโอกาส

ตราบใดที่คนยังกินหมูเป็นอาหารคงต้องเห็นรถขนหมูเข้าโรงเชือดทุกวันเป็นธรรมดา ต้องแก้ที่ต้นเหตุก่อน

รู้สึกหดหู่และสงสารค่ะ พวกเขาถูกขังอยู่บนรถและไม่รู้ชะตากรรมว่ากำลังจะถูกนำไปโรงเชือด( เคยขับรถตามรถบรรทุกหมูค่ะ ) ชีวิตที่เลือกไม่ได้จริงๆ

เราเป็นมังสวิรัติค่ะ

รถขนหมูไม่เท่าไหร่ครับ แต่ขี่มอไซค์ตามหลังรถขนขยะนี่สิ….เซ็ง
อ้อ…แถวๆ บ้านผมมีรถขนไก่เยอะมาก กลิ่นคาวๆ อับๆ โอ้ย…

ปล. ทำใจครับ เราก็พยายามกินให้หมดหรือลดๆ ไขมัน ลดเนื้อ กินผักเพิ่มก็แล้วกัน

สัตว์แต่ละชนิด เกิดมาก็มีหน้าที่ต่างกัน มีกรรมต่างกัน

รู้สึกสงสารในชะตากรรมของมัน

รู้สึกเฉยๆครับ เราจะกินไม่กิน สัตว์ก็ต้องถูกฆ่าเหมือนเดิม ถ้าแม่ค้าวางขายไม่หมดก็เททิ้ง หรือไม่ก็เอาไปแปรรูปอย่างอื่นอยู่ดี

ปศุสัตว์เป็นสิ่งที่ไม่ได้แปรผันตาม demand

นึกถึงสมัยไข้หวัดนกระบาด ไก่ในฟาร์มหลายแห่งถูกฆ่าทิ้งเยอะแยะ เพราะ demand ลด supply ล้น แต่ไม่ได้หมายความว่าฟาร์มจะลดการเพาะเลี้ยงลงนะครับ

ไม่ได้รู้สึกดีอะไร แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร เป็นเรื่องของวัฏจักร​ ห่วงโซ่อาหาร สัตว์ที่ตายเพราะเราต้องกินมัน เวลากินก็กินให้หมด ตักหรือสั่งมาแค่พอกินอิ่ม
ไม่ได้ยินดียินร้ายกับการตายของมัน สนใจแค่ความอร่อย กับความอิ่มเท่านั้น

คุณลองเปลี่ยนคำถามใหม่ครับ

ถ้าเห็นร้านค้ากำลังเชือดหมา แมว จะรู้สึกยังไง

คนทั่วไปรักแต่หมาแมว มองว่าไม่ใช่อาหาร

แต่มองหมูไก่วัว เป็นอาหารครับ เพราะงั้นเขาจะมองว่าปรกติครับ ไม่ได้รูสึกอะไร

ตราบใดที่คนยังกินเนื้อสัตว์
ก็ยังไม่ต่างจากสัตว์
ต้องพัฒนาให้มีสติกันต่อไป
จนมีสติเลิกเบียดเบียนกัน

เมื่อก่อน ตอนที่ยังกินเนื้อหมูอยู่ ก็จะมองอย่างหดหู่ สงสารมัน ไม่อยากมอง
แต่ตอนนี้ เลิกกินเนื้อหมู มาได้ 10 กว่าปีแล้ว ก็จะมองแบบธรรมดา ๆ แล้ว ส่งใจให้พวกมัน บอกพวกมันว่า หมดกรรมแล้ว ขอให้โชคดี ให้มีความเจ็บปวดก่อนตาย ให้น้อยที่สุด
ทำแบบนี้ เวลาเห็นรถขนวัวด้วย ที่ไม่กินตั้งแต่เด็กแล้ว

สงสารมากทุกครั้ง แต่หลังจากนั้นก็กินปกตินะ
แค่ซื้อจากแหล่งที่รับรองสสวัสดิภาพสัตว์สักหน่อย

ส่งที่คุณสามารถทำได้ด้วยตัวเอง
โดยไม่ต้องไปผูกกับคนอื่น หรือไปบังคับคนอื่นทำ( ซึ่งก็ทำไม่ได้อยู่แล้ว )
นั่นคือ คุณก็ปรับพฤติกรรมการบริโภคของคุณเอง ก็แค่นั้นครับ
ส่วนใครจะเห็นด้วยกับคุณหรือไม่ คุณจะทราบได้จากพฤติกรรมของพวกเขาก็จะปฎิบัติเหมือนคุณเช่นกัน
เหมือนนักมังสวิรัติทั่วโลก แต่ละประเทศไม่มีใครรู้จักกันเลย แต่ยึดถือและเชื่อมั่นในสิ่งเดียวกัน นั่นคือ ยุติการบริโภคเนื้อสัตว์ และอนุพันธ์ของมัน เช่นไข่ นม

คุณก็ทำได้ครับ
รสนิยมการบริโภคของคนทั่วโลก ไม่มีสูตรสำเร็จ
เช่น คนอิสลาม ไม่กินเนื้อหมูตลอดชีวิต พวกเขาก็มีชีวิตอยู่ได้จาการทานอย่างอื่น
ไม่เห็นหรือไม่มีรายงานว่าคนทานมังสวิรัติ จะเป็นโรคขาดสารอาหารแล้วตาย
มีแต่คนอยากผอม อยากลดหุ่น เลยไม่ค่อยกินอะไร ก็เลยตาย ครับ

เห็นรถชนหมูไม่คิดอะไรมาก แต่เห็นรถขนวัวนี่นึกถึงเนื้อย่างกับสเต๊กลอยมาเป็นส่วนๆ เลย

ถ้าเป็นไปได้ก็อยากฆ่าสัตว์ที่กินด้วยตัวเอง

ขอบคุณโรงเชือดและคนฆ่าสัตว์ เพราะถ้าไม่มีคุณผมก็ต้องฆ่าสัตว์ด้วยตัวเอง

ขอบคุณสัตว์ทุกตัวที่เป็นอาหารผม ที่ทำให้ผมมีอาหารกินอิ่มอีก 1 มื้อ

ตราบเท่าที่การกินสัตว์อื่นเป็นเรื่องธรรมชาติ ก็ทำให้เป็นธรรมชาติ

ยอมรับครับ ว่าสงสารเหมือนกัน เกิดมาน่ารักแล้วยังอร่อยอีก รำพึงออกมาแล้วก็กดคันเร่งเพื่อแซงขึ้นไป

เหมือนเราตียุงตายมั้ยครับ

เฉยๆน่ะท่าน     รถขนสัตว์ไปเชือด   ก็ตามนั้น     สัตว์โลก ย่อมมีกรรมเป็นของตัวเอง   กรรมเป็นให้ผู้กำเนิด  มีกรรมเป็นมรดก  

รถ ขนไก่ ยิ่งเยอะกว่า   CP บริษัท เดียว  เชือด วันละ ล้าน  ตัวขึ้นไป   

คือ ถ้าท่านรู้สึกไม่ดี ท่านก็เลิกทานเนื้อ  แล้ว ทาน มัง หรือ เจ ก็ได้  แต่ต้องทำให้ถูกต้องไม่งั้น ภาวะ ทุพโภชนาการ จะมีผลกับร่างกายท่าน     

สัตว์ กิน เนื้อ ล่าสัตว์กิน  เป็นธรรมชาติ  หรือ ก่อเวรกรรม     

1 ชีวิต ที่เสียไป  ก็ใช้ให้คุ้มค่ามากที่สุด     

ส่วนเรื่องการเชือด  ส่วนใหญ่ ผู้นับถือ ศาสนา อิสลามเป็นผู้กระทำน่ะ   ยกเว้น หมู   เท่านั้น   ต้อนเข้าราง ช็อตด้วยไฟฟ้า เป็นชุดๆ   ก่อนเชือดคอและ ชำแหละ   

เนื้อเทียมก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ   น่ะท่าน   เห็นมาหลายสิบปีแล้ว    พัฒนาให้มีรสชาติ  เนื้อสัมผัส ใกล้เคียงกับเนื้อสัตว์มากขึ้น     

น่าจะ จากนิทานเซน  น่าจะเรือง เรือจ้างมั้ง   

กรรมเกิดจากจิต จิตไม่มี กรรมก็ไม่มี
จิตไม่มี จะสร้างกรรมได้อย่างไร
แม้จะมีบาปกรรม ก็เป็นบาปที่เกิดจากความไม่ตั้งใจ
แต่เจ้า สิ่งที่ไม่มีสร้างให้มี
สร้างผิดถูกขึ้นมาเอง
แล้วนี่จะไม่ใช่ผิดบาปที่เจ้าหรอกหรือ ?

สุดท้ายนะ    ปล่อยวาง อย่าคิด ว่า  คนอื่นๆ อย่างโน้น  คนอื่นอย่างนี้    ตัวเรา  อยากทำอะไร  ทำ    แต่อย่าสร้างความเดือดร้อน หรือ เบียดเบียนผู้อื่นๆ ให้ได้รับความลำบากมาก  

คิดตามที่ พระท่าน กล่าวไว้น่ะ      อาหาร  ทานแล้ว อย่าติดในรสชาติ  อย่าติดในเนื้อสัมผัส  ทานเพื่อรักษาร่างกาย ทานเพื่อให้สามารถอยู่ได้   

         ปะฏิสังขา โยนิโส ปิณฑะปาตัง ปะฏิเสวามิ เนวะทวายะ นะ มะทายะ นะ มัณฑะนายะ นะ วิภูสะนายะ ยะวะเทวะ อิมัสสะกายัสสะ ฐิติยายาปะนายะ วิหิงสุปะระติยา พรัหมะจริยานุคคะหายะ ดิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามินะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ ยาตรา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะผาสุวิหาโรจาติ

คำแปลไม่แน่ใจ     

     เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วฉันบิณฑบาต   ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน    ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดกำลังพลังทางกาย     ไม่ให้เป็นไปเพื่อประดับ   ไม่ให้เป็นไปเพื่อตกแต่ง   แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้   เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ   
เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์   เพื่อระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่า คือความหิว และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น  อนึ่งความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วยความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วยและความเป็นอยู่โดยผาสุขด้วยจักมีแก่เราดังนี้

ปล.  ส่วน น็อควัว  ถ้าอยากดู มีคลิปให้ดู   แต่ไม่แน่ใจว่าต่อไป จะถูกลบไหม

เข้าใจคุณจขกท. ทุกวันนี้เราทำได้เพียง ลดการกินเนื้อสัตว์ให้น้อยลง
เวลาเพื่อนชวนไปกินหมูกะทะ จะพยายามเลี่ยงไว้ก่อนถ้าทำได้ เวลาทำอาหารก็ใส่ผักให้มากกว่า
เวลาเห็นรถบรรทุกหมูผ่านไป เราภาวนาให้หมูมันโดดลงจากรถหนีไปได้ (คิดอย่างนี้จริงๆ)
เขาก็ชีวิตเราก็ชีวิต
เราอาศัยอยู่ในแถบชนบทของอเมริกา ถ้าขับรถออกนอกเมืองนิดเดียว
ก็จะเจอฝูงวัว พันธ์ุแบล็คแองกัสสีดำ ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องทำสเต๊ก แฮมเบอร์เกอร์ อร่อย ที่เขาเลี้ยงไว้ตามทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่
เราสะท้อนใจทุกครั้งที่เห็นวัวและเล็มหญ้าอย่างสบายใจ โดยเฉพาะเจ้าลูกวัวตัวเล็กๆที่พึ่งคลอดยังเดินเตาะแตะ
ตามแม่ไปมาอยู่กลางทุ่ง เคยนั่งรถผ่านเมืองหนึ่ง ซึ่งมีสถานที่ใช้เป็นที่กักกันวัวรอไว้
เพื่อขนส่งไปยังสถานที่ต่างๆ มีวัวอยู่ในนั้นเป็นร้อยเป็นพันตัว ทุกวันนี้เราไม่กินสเต๊ก หรือหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่สุด

รู้สึกเสียใจค่ะ ที่ทุกวันนี้ยังเลิกกินเค้าไม่ได้ค่ะ ได้แต่ภาวนาให้เค้าไปสู่สุคติ ไม่ต้องทรมานอีกค่ะ

ก็คงมีแต่มนุษย์ล่ะนะ ที่เก็บเรื่องแบบนี้เอามาคิด
เมื่อก่อนเราก็เคยสงสารนะ เวลาที่เห็นอะไรแบบนั้น แต่พออายุมากขึ้น เรียนรู้อะไรมากขึ้น ความคิดก็เปลี่ยนไปบ้าง

โลกเราแบ่งประเภทสัตว์ออกเป็น สัตว์กินพืช สัตว์กินเนื้อ แล้วก็สัตว์กินทั้งพืชและเนื้อ
ถึงจะมีคนบางกลุ่มบอกว่าจริง ๆ เราเป็นสัตว์กินพืชนะ แต่จริง ๆ แล้วมนุษย์เรากินทั้งพืชและเนื้อ
นักวิทยาศาสตร์ก็พิสูจน์แล้วว่าคนเราถ้ากินแต่พืชจะขาดโปรตีน สารอาหาร ที่สำคัญ ๆ ไป

โลกสร้างสมดุลมาอย่างดีแล้ว ถ้าไม่มีสัตว์กินเนื้อ สัตว์กินพืชจะมีมากเกินไป ทำให้พืชมีไม่พอ สัตว์กินพืชก็จะตายอยู่ดี
จะสัตว์แบบไหน พอตายแล้วจะก็กลายเป็นปุ๋ยให้พืชเจริญเติบโต เข้าสู่วงจรธรรมชาติเหมือนกันนั่นแหละ

เห็นทีไรก็นึกอยากเลิกกินเนื้อหมูทุกที

หมูมันเป็นสัตว์ใหญ่ มีเนื้อมีหนังคล้ายคน อวัยวะภายในต่างๆก็เหมือนคน

บางทีเราก็เผลอคิดว่ากำลังกินพวกเดียวกันอยู่