อาหารชนิดใด ที่คุณคิดว่า “ราคาแพงเกินกว่าความอร่อย” ??? pantip

แต่หลายคนชอบ ก็ไม่อะไรครับ แจ้งเฉยๆ

วากิว มันเยอะไป

คุโรบูตะ ก็เนื้อหมูเหมือนกัน

องุ่นเคียวโฮะ หอมหวานแต่เป็นพันเลย

–==NICK==–

คุณค่าโปรตีนในซุบไก่ยังน้อยกว่าไข่ไก่อีก ทั้งๆ ไข่ไก่ถูกกว่าเยอะ
แถมไข่ลวกก็อร่อยกว่าแบรนด์ซุบไก่

รังนก ที่ดื่มแล้วยังไม่ทันรู้สึกถึงความอร่อยก็หมดภายใน 3 วิ, ซุปไก่สกัด กลิ่นค่อนข้างคาว แต่ถึงว่าแพงในระดับคนทั่วไปฐานะไม่ดีไม่แย่

ล็อบสเตอร์ เนื้อน้อย แห้ง

หูฉลาม​ จริงๆซุปมันอร่อยมากๆเลย  แต่คิดว่าไม่ใช่เพราะหู  น่าจะเป็นเครื่องปรุง

อาหารคลีนแห้งๆ  ไม่อร่อยนะ  แต่กินแล้วสบายใจ

ฟัวกราส์อร่อยมาก
อิคุระอร่อยสุดๆ อร่อยแบบกินเปล่าๆได้เลย

ส่วนที่คิดว่าแพงเกิน เครื่องดื่มแก้วๆทั่งหลายที่แก้วละเกิน 60 บาท ปูยักษ์รวมทั้งมันปูแพงๆตามร้านญี่ปุ่น มันหวานญี่ปุ่นหวานเหมือนไม่ใช่มัน 555
ไว้นึกออกอีกจะมาเพิ่มให้นะคะ

ตับห่าน., รังนก –เฉยๆ

อูนิ — ชอบมากกกก

พอไปญี่ปุ่นเลยยอมลงทุนกินวากิวแพงจัดเลยหัวละ 3500 สรุป เราสั่งเนื้อวากิวแพงสุดในร้านมากินได้แค่ถาดเดียว มันเลี่ยน มันแตกเต็มปากจนกลืนไม่ลง ที่เหลือก็สั่งแต่เนื้อกลางๆ เสียดายเงินมาก

หลังจากนั้นเลยไม่เคยเซี่ยนอยากกินเนื้อแพงๆ อีกเลย นอกจากมีคนเลี้ยงแล้วไปลองร้านใหม่ๆ

อาหารหลายๆอย่างมันไม่ใช่แค่ราคาวัตถุดิบ มันรวมไปถึงขั้นตอนการทำ ความพิถีพิถัน ความคิดสร้างสรรค์ อะไรต่างๆ เช่นเนื้อย่างเตาถ่านให้หอม น้ำซุปเคี่ยวสองสามวันให้หวาน พาสต้าทำเส้นสด เป็นต้น ดังนั้นเราเลยรู้สึกคุ้มค่าที่จะจ่ายอ่ะค่ะ

เมื่อสองร้อยปีก่อนยังเป็นอาหารคนจน(ฝรั่ง) อยู่เลย แต่พอกินเยอะมากๆ มันเลยเหลือจำนวนน้อย พอหายาก เลยกลายเป็นของดีของแพงขึ้นมา

มันก็แค่การให้ค่าเพราะแค่มันหายากอะครับ แต่ตัวธรรมชาติของมัน ก็ไม่ได้ดีไปกว่าวัตถุดิบถูกๆ(ถ้าเทียบกัน) อย่างกุ้งเผาหรอกครับ ก็อยู่ที่ลิ้นคนกินนั่นละครับ ว่าจะให้ค่ามันแค่ไหน อาหารอื่นก็เหมือนกัน บางคนหลอกตัวเองว่าอร่อยกว่าอย่างอื่น เพราะมันแพงและหายาก แต่คงมีคนถูกปากจริงๆนั่นละครับ

มาการอง – อร่อยอยู่ แต่ราคาแพงเกินความอร่อยมาก ได้ยินมาว่าทำยาก คงเป็นค่าฝีมือที่ทำให้สวย

เนื้อวัวแพงๆ – สมมุติแพงกว่าเนื้อทั่วไป 20 เท่า ความอร่อยอาจจะมากกว่าแค่ 2 เท่า (สำหรับเรา)

ปลาเต๋าเต้ย – ไม่มีกลิ่นมีรสเลย เนื้อก็นิ่มๆ แปลกๆ ให้ซื้อกินเองไม่ซื้อแน่ๆ

แต่ถ้าแพงจนกินไม่ลง  มักจะเป็นอะไรที่ ธรรมดา  วัตถุดิบปกติ และมีคู่เทียบ  เช่น  ผัดไทยหรือข้าวมันไก่ 300

อร่อยไหม อร่อยครับ

แต่ราคามันไม่ใช่อ่ะ

กินทีไรก็รู้สึกว่าไม่อร่อยอยู่ดี
แต่บางทีถ้าเขาเลี้ยงก็ต้องกินเป็นมารยาทค่ะ

ถ้าเป็นคนไทย โดยอัตโนมัติก็จะไปเทียบกับอาหารไทย เอกลักษณ์ ข้อได้เปรียบของอาหารไทยคือมีพืชพรรณต่างๆ ในเขตร้อน ที่มีรสชาติ และกลิ่นที่ชัดเจน ผ่านการปรุงแต่ง ผสมผสานก็กลายเป็นอาหารที่กลิ่นและรสชาติที่ซับซ้อนมากกว่าอาหารในเขตหนาว เช่น ยุโรป หรืออาหารญี่ปุ่นอย่างเทียบกันไม่ติด

ข้อได้เปรียบของอาหารฝรั่ง หรือแม่แต่อาหารญี่ปุ่น เท่าที่จับใจความได้คือภูมิอากาศที่หนาวเย็นกว่า เก็บถนอมอาหารได้นาน การปรุงก็เลยไม่ต้องมีรสชาติที่ซับซ้อน เน้นที่รสชาติแท้ๆ ของวัตถุดิบ นอกจากนี้ก็มักจะเป็นประเทศที่มีความเจริญมากกว่า มีเทคโนโลยีสูง และภูมิประเทศ ภูมิอากาศ หรือแม้แต่วัฒนธรรม ก็จะเอื้อให้กับการผลิตอาหารหลายๆ ประเภท ที่มีรสชาติ หรือรูปแบบที่มีความอุดทสมบูรณ์ ในรูปที่แตกต่างจากเมืองร้อน เช่น  ปลาเมืองหนาว อาหารประเภทนมเนย หรือเนื้อสัตว์ประเภทต่างๆ

พูดไปยืดยาวก็เหมือนไม่เคยขับรถ แล้วไปซื้อแฟร์รารีมาขับ รถดีไหมไม่ทราบ อย่างแรกคือนั่งแล้วมองอะไรไม่เห็น เบาะนั่งไม่สบาย สตาร์ตรถก็พบว่าคลัทช์แข็งบรรลัย กว่าจะเลื้อยออกมาจากซอยได้เจอรถติดมหาวินาศ ก็สรุปได้ว่ารถคันนี้แพงเกินความจำเป็น กระเป๋า สินค้าแบรนด์เนม หรืออะไรอย่างอื่นก็เหมือนกัน

ประโยชน์ที่หลายคนอาจจะเข้าใจแล้วเกี่ยวกับของแพงของหรู ก็คือมันเป็นการลงทุน ถ้าสินค้าเป็นชิ้นๆ ซื้อมาเก็บแล้วขายไปอาจจะเข้าใจได้ แล้วถ้าเป็นอาหารล่ะจะลงทุนยังไง อย่างแรกคือการศึกษาครับ ไม่ได้ไปเที่ยว เรากินอาหารบ้านเขา ได้เข้าใจความเป็นคนชาตินั้นๆ ผ่านอาหารก่อนก็ได้ เรามีความรอบรู้เกี่ยวกับอาหาร วัฒนธรรมของประเทศต่างๆ มันก็เพิ่มมูลค่าตัวเราเองได้ ส่วนต่อมาที่เป็นการลงทุนจริงๆ เวลาเราต้องไปทานข้าวเป็นงานเป็นการ ใครจ่ายเงินก็ช่าง เรารู้เราเคยกินมาก่อน อะไรๆมันก็น่าจะดีกว่า

สาเหตุต่อมา คนทำ ทำไม่เป็น หรือทำไม่ถูกปากเรา ก็หาร้านอื่น หาข้อมูลเยอะๆ