เรื่องสั้น เอ็นวายกู NYKU: New York Kitchen University ตอนที่ 35.3 ตอนพิเศษ อาชีพที่ 3 Host / โฮส pantip

          สวัสดีครับ กลับมาอีกแล้ว กับ เอ็น.วาย.กู. ตอนพิเศษ จะมาแนะนำตัวละคร เหล่านักรบหน้าด้าน เอ๊ย ไม่ใช่ หน้าบ้าน หน้าด้านนั่นนั่งกันเกลื่อนอยู่ในสภา วู๊….! 555 เปิดมาก็แซวร้าบานเลย ก่อนจะแซวไปมากกว่านี้ มาเกริ่นเบา ๆ ให้กับคนอ่านก่อนว่า เอ็น.วาย.กู. ย่อมาจาก New York Kitchen University หรือแปลง่าย ๆ ก็มหา’ลัยห้องครัวนั่นเอง เป็นเรื่องราวของพี่น้องคนไทย ที่มาผจญภัยใช้ชีวิตอยู่ที่ร้านอาหารในเมืองนิวยอร์ก เมืองที่ได้ชื่อว่า เป็นมหานครอันดับหนึ่งของโลก
 
          วันนี้เราก็จะมาเล่าถึงทีมงานคนที่สามของ FOH: Front Of House หรือตำแหน่งหน้าบ้าน ที่ต้องเผชิญกับความเกรียน ความกวน ของลูกค้าชาวนิวยอร์กเกอร์ (New Yorker) แต่ละคนร้อยพ่อพันแม่ ไม่รู้โผล่มาจากหลุมไหน แต่ที่เหมือนกันคือ กวนส้นเท้าเป็นงานหลัก พร้อมจะโขกสับ เอารัดเอาเปรียบได้ตลอดเวลา เรียกได้ว่า หากไม่มีการเตรียมตัว หรืออ่อนประสบการณ์ เป็นโนวิทอยู่ก็เตรียมตัวโดน Bully ได้เลยไอ้น้อง! 

           แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ เพราะเมื่อคุณอ่านเอ็น.วาย.กู.ง่อย ๆ ตอนนี้แล้ว รับรองได้ว่าจะเพิ่มความรู้ความเข้าใจ ไม่มากก็น้อยเกี่ยวกับ ระบบการทำงาน ตำแหน่งหน้าที่ต่าง ๆ ของร้านอาหารในเมืองนิวยอร์ก ร้านอาหารที่เป็นมากกว่าร้านอาหาร บางคนเรียกว่า นี่มันโรงงานนรกชัด ๆ แต่ตราบใดที่มันยังเป็นสถานที่ทำงานให้กะเหรี่ยงพี่น้องคนไทยอย่างเรา ๆ ได้ทำงาน สร้างฐานะ มีชีวิตที่ดีได้ นรกยังไง ก็ต้องฝ่าไปล่ะวะ จริงป่ะ ว่าแล้วก็ลุย!

           วันนี้เราก็จะมาคุยกันถึงตำแหน่งหน้าต่ำ ตัวชนด่านแรกของร้านอาหาร ตำแหน่งนี้เรียกว่า ‘Host โฮส’ แปลได้ว่า เจ้าบ้าน มีหน้าที่หลักคือ ดูแลจัดการให้ลูกค้านั่งที่โต๊ะที่ถูกที่ควร เฮ้ย ฟังดูเหมือนง่ายป่ะ คือที่นิวยอร์กนั้นไม่เหมือนบ้านเรา ที่ลูกค้าเดินเข้าร้านมาแล้วอยากนั่งไหนก็นั่ง ที่นิวยอร์กนี่ ไม่ได้นะครับ ลูกค้าเดินเข้าร้านมา โฮสต้องทักทาย มากี่คน สี่คนหรอ ตามมาค่ะ โต๊ะนี้ จบ ฟังดูเหมือนจะง่าย แต่ถ้าหน้าที่โฮสนั้นมันมีแค่นี้เท่านั้น ผมคงไม่เสียเวลามานั่งเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังหรอก ​โฮสยังมีหน้าที่อื่น ๆ อีกมากมาย อย่างเช่น รับจองพวกโต๊ะปาตี้ ผ่านทั้งทางโทรศัพท์ ผ่านทั้งแอฟ ไหนจะพวกที่เดินมาเองอีกต่างหาก ต้องรับออเดอร์อาหารเป็นด้วย แถมต้องสร้างความสบายใจให้กับลูกค้าที่มารอโต๊ะด้วย ไม่ใช่ปล่อยให้ยืนไปเฉย ๆ ที่นี่มันนิวยอร์กนะครับ ลูกค้าคือเงิน! 555 เราต้องเก็บเขาไว้ให้อยู่ ไม่ใช่ให้ไปกินร้านอื่นแทนได้

           โฮสนี่ส่วนมากก็จะเป็นพวกหน้าตาดี บุคลิกเด่น ยิ้มแย้มแจ่มใส ลูกค้าเห็นแล้วอยากนั่ง อยากกิน เอ๊ย! กินอาหารนะ ไม่ใช่กินโฮส 555 แต่ภายใต้หน้าตาอันดูบอบบาง กับรอยยิ้มที่หวานชื่นนั้น มันซ่อนเอาไว้ซึ่งมีดสปาต้ายาวแปดนิ้ว อาบพิษรสน้ำผึ้งผสมมะนาว ถ้ายังงงไม่เข้าใจ ลองคิดถึงหน้าของน้องแนนโน๊ะ ที่พกรอยยิ้มกว้าง ๆ อันสุดแสนจะน่ารัก แต่ก็พร้อมจะกระซวกคุณลูกค้าที่ทำอะไรไม่เข้าท่า แบบที่ตัวคนถูกกระซวกเองอาจจะไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ 

           โฮสนั้นก็จะต้องคอยควบคุม เวลาในการนั่งของลูกค้า ไม่ให้นั่งนานเกินไป เพราะนั่งนาน ๆ เทิร์นโต๊ะไม่ได้ ไม่มีลูกค้าใหม่ ร้านก็แย่ซิ รู้หรือไม่ว่าที่นิวยอร์กนั้น เขาเฉลี่ยเวลานั่งกินข้าวของลูกค้าแต่ละคนไว้ที่ 30 นาที แปลว่า ถ้าลูกค้ามาสี่คน ก็จะใช้เวลาเฉลี่ยในการกินอาหารที่ สองชั่วโมง! ไม่ควรเกินกว่านั้น และถ้าเร็วกว่านั้นได้คือ ดีย์! บร๊ะเจ้า นี่เมิงจะซีเรียสอะไรขนาดเน้… แต่การเทิร์นลูกค้าออกนั้น ต้องไม่ให้ลูกค้ารู้สึกว่าเรากำลังไล่เขาอยู่ด้วยนะ ต้องให้เขาอิ่มเอม มีความสุข รื่นรมย์ใจ จะได้ให้ทิปเราดี ๆ และวันหลังจะได้กลับมากินข้าวที่ร้านใหม่ด้วยจ้าาา เป็นไงครับ ฟังดูแล้วเป็นโฮสนี่ ยากกว่าเป็นรัฐมนตรีอีกใช่ม่ะ?

          โฮสนั้นจะเรียกว่าเป็นหน่วยสนับสนุน ตัวฮีล คอยบัฟให้เหล่านักรบสายประชิด อย่างเว๊ท หรือบัสบอยเลยก็ว่าได้ แหม่ เห็นสาว ๆ น่ารัก ๆ เดินมาเช็คโต๊ะแต่ละที แหม่ หัวใจของหนุ่มน้อย ๆ ทั้งหลายที่ไม่ประสีประสาเรื่องราวของความรัก ก็มักจะเต้นแรงกว่าปรกติ…หลายเดซิเบล แต่ใช่โฮสจะมีแต่คนน่ารัก ๆ นิสัยดี ๆ นะครับ พวกตัวแม่ ของแรง แบบที่อ้าปากทีนึกว่ากรมปศุสัตว์หลุดมาจากคอกไหน ๆ ก็มีครับ อันนั้นก็จะเป็นสายโหดหน่อย คือ ด่าและเหวี่ยง หรือบางทีโฮสที่เคยน่ารัก ๆ ก็น็อตหลุดกลายร่างเป็นนางมารร้ายก็เห็นอยู่เนือง ๆ ครับ อย่างว่านะครับ ทำงานที่นิวยอร์กมันเครียด มาใหม่ ๆ ยังใส ๆ อยู่ไปหน่อยก็เขี้ยวงอกกันทั้งน้านนน…

           โฮสส่วนมาก็จะเป็นพวกที่ภาษาดีระดับหนึ่ง เพราะว่าต้องรับโทรศัพท์ได้ ว่าง ๆ ก็ต้องคุย ฟุตฟิตฟอไฟกับลูกค้า ยังต้องใช้ Tablet รับการจองผ่านแอฟต่าง ๆ เป็นอีกด้วยครับ อัพ Stat ก็ลง Int – Dex – Agi คือ ฉลาด, แม่น, เร็วครับ ไม่เน้น Str เพราะไม่ต้องแบกอะไร นอกจากโทรศัพท์กับ Tablet เท่านั้นเอง

           สกิลที่โฮสควรจะมีก็คือ พวกสกิลของสายบัฟ ช่วยให้ทำงานสะดวกขึ้น อย่างพวกเพิ่มความฉลาด Increase INT หรือเพิ่มความอึดเวลาเจอลูกค้าเหวี่ยงอย่าง Customer Protection หรือพวกสกิลฉอเลาะที่ใช้อ่อยลูกค้าหรือทีมงานอย่าง Soft Touch ส่วนสกิล Find Customer ที่ใช้ในการตามหาลูกค้าที่หายสาบสูญก็มี แบบเดินมาจองโต๊ะ ทิ้งเบอร์ไว้แล้วก็หายไป พอเอาโต๊ะให้คนอื่น แมร่งดันเจือกโผล่กลับมาทวงโต๊ะก็มี!

           พวกสกิลสนับสนุนอย่าง Make Up, Look Pretty Far Away หรือสวยไกล ๆ นั้นก็เป็นอะไรที่ขาดไม่ได้ควรอัพให้เต็ม Increase Talk Speed ช่วยเพิ่มความเร็วในสถานการณ์ที่ต้องด่ากับลูกค้า แต่พอเริ่มจะกล้าแกร่งหน่อย อยากจะเทิร์นลูกค้าเยอะ ๆ ต่อคืน ก็ต้องอัพสกิลนี้ครับ Turn Customer, ที่ช่วยให้เทิร์นโต๊ะได้เร็วขึ้น แต่โต๊ะที่จะทำเงินนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นโต๊ะใหญ่ ๆ เพราะว่าสั่งของกินกันเยอะ ถ้าอยากรวยต้องเทิร์นโต๊ะปาตี้ ต้องอัพ Magnus Customer เรียกว่า กางเสร็จปุ๊ป ลูกค้าเทิร์นยกโต๊ะ เงินก็ลอยมาเห็น ๆ อ่ะครับ ยิ่งพวกสายแผล็บ ๆ นี่ต้องอัพเลยคือ Host BFF, Manager BFF และสุดยอดไม้ตายคือ Manager’s Friend ครับ มีเพื่อนรักอย่าง โฮส, ผู้จัดการร้านจะไปกลัวอะไรล่ะคร้าบบ 555

           แต่โฮสนั้นยังมีพวกสายตอด ลุยเดี่ยวได้ด้วย สายนี้เราเรียกว่า Cocktail Waitress หน้าที่คือ เป็นโฮสด้วย แต่จะคอยขายดริ๊งค์ระหว่างที่ลูกค้ารอ ลูกค้าจะได้มีอะไรติดมือ ไม่ยืนรอเซ็ง ๆ เรียกว่าเป็นรายได้เสริมที่ไม่ต้องแชร์กับพวก On Floor อย่างบัสหรือเว๊ทอีกต่างหาก ฉะนั้นโฮสบางคนที่เป็นสายตอดนั้น นางจะเน้นขายดริ๊งค์ก่อนเลย ลูกค้ารอโต๊ะนานไหมนางไม่สน จนบางที Manager ต้องออกมาปรามว่า อย่าขายเยอะ ลูกค้าแมร่งจะเมาก่อนได้กินข้าวเสียอีก 

           ร้านอาหารที่นิวยอร์กนั้น มันแตกต่างกับบ้านเรามาก หน้าที่โฮสนั้น ถ้าอยู่ที่เมืองไทยก็อาจจะไม่จำเป็น แต่ที่นิวยอร์ก ยิ่งโดยเฉพาะร้านอาหารที่หรูหราแล้วนั้น จะต้องมีตำแหน่งโฮสเลย ๆ ๆ นอกจากจะช่วยจัดการเรื่องของที่นั่งลูกค้าหรือรับจอง รับออเดอร์ต่าง ๆ ได้แล้วนั้น ยังดูดีอีกด้วย คิดดูซิ เวลาเดินไปกินร้านอาหาร แต่ต้องมีคนคอยรับรองเรา พาเราไปที่โต๊ะให้เราด้วย มันก็ช่วยเพิ่มความหรูหรา มีระดับให้กับร้านใช่ไหมล่ะ

           อย่างที่เคยเกริ่นเอาไว้ว่า สมัยมาใหม่ ๆ เป็นโนวิทนั้น ไม่มีใครรู้หรอกครับว่าจะทำงานร้านอาหารยังไง มันต้องใช้ประสบการณ์ ต้องไต่เต้าเช่นกัน จากล่างสุด ค่อย ๆ ขึ้นไปอยู่ข้างบนได้ โฮสก็จะต้องฝึกเรื่องของการรับออเดอร์อาหาร รู้จักเครื่องดื่ม เก็บเวลไปซักระยะจนจ็อบเต็ม ก็จะอัพเวลเป็นเว๊ทได้ครับ ตอนหน้ามาต่อกันที่หน่วยจู่โจมของร้านอย่าง Food Runner ครับ

*** ขอบคุณภาพต้นแบบจาก Ragnarok เกมส์ในตำนานในดวงใจผมด้วยนะครับ
*** 8bit character น่ารัก ๆ จาก http://www.avatarsinpixels.com/

ติดตามอ่านตอนอื่น ๆ ได้ที่
Dek-D:https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=2084075&chapter=12
Readawrite: https://www.readawrite.com/c/6e6b4f75cfcc47753c29c7b7530437b7
Blockdit: https://www.blockdit.com/posts/5fe3f69f1bd3ff0652f45eac

หากชอบใจ สามารถกดติดตาม เรื่องสั้น เอ็น.วาย.กู. New York Kitchen University เรื่องราวของมนุษย์ห้องครัวในเมืองนิวยอร์กได้ที่
https://www.instagram.com/ny.kitchen.university/
https://www.facebook.com/ny.kitchen.university/

ขอบคุณค้าบบบบ