แปลกใหมที่โตแล้วทำกับข้าวไม่เป็น pantip

ไม่แปลกที่ทำกับข้าวไม่เป็น

เรียนรู้ได้ค่ะ  ให้แม่สอน จะได้ใกล้ชิดกัน

ไม่แปลก แต่อย่างน้อย ให้ทอดเจียวไข่เป็น  ไม่มีใครเป็นมาจากเกิดฝึกได้นะครับ

ผมทอดไข่เจียว ไข่ดาว หุ้งข้าวได้ ถือว่าทำกับข้าวเป็นไหมครับ
เคยลองทำกับข้าวอย่างอื่นเช่น ข้าวผัด ผัดผัก แกงจีด กินไม่ได้ซักอัน
เลยค้นพบว่ามันไม่เหมาะกับตัวเอง เลยไม่อยากดันทุรังครับ 555555

ทำกับข้าวไม่ใช่เรื่องยาก
พยายาม ใส่ใจ เรียนรู้นะคะ
เข้าครัวช่วยท่านหยิบโน่น นั่น นี่ สังเกตุว่า
เมนูนี้ท่านใส่เครื่องปรุงอะไรบ้าง จำเอาใว้แล้วค่อย ๆ
ลงมือทำเอง  อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง ค่อย ๆปรับปรุงไป ค่ะ

ไม่วันใด ก็วันนึงเราต้อง เก่ง เรื่องการทำอาหารแน่นอนค่ะ

เริ่มจากต้องการทำเป็นต้องอยากทำเป็นและมีเวลาฝึกฝนก่อนนะคะ

คล้ายๆ กระทู้นี้  เพียงแต่กระทู้นี้ทำงานบ้านไม่เป็นด้วย

https://pantip.com/topic/40331051

ไม่แปลกค่ะบางคนทำไม่เป็นก็ถือว่าไม่ผิดนะซื้อกินก็ได้

ไม่เป็นก็ไม่แปลก สมัยนี้ร้านอาหารพร้อมทานเยอะมาก สะดวกสบายและประหยัดกว่าก็มีเยอะค่ะ
แต่เรื่องแบบนี้ก็หัดกันได้นะคะ พื้นฐานง่ายๆติดตัว ไม่ลองไม่รู้ ไม่มีใครทำเป็นตั้งแต่แรกค่ะ

ไม่แปลกค่ะ.    เราก็ไม่เป็นเลยเช่นกัน.   ไม่ใช่แม่เราไม่สอนนะ.   แม่เราก็ทำไม่เป็นค่ะ.    พ่อเราทำกับข้าวเก่ง.   มีพ่อทำแล้วไง   แม่เลยไม่ทำ.   ถ้าพ่ออยู่    พ่อทำให้กิน.    ถ้าพ่อไม่อยู่   เราก็ซื้อกินเอา.    หลังๆถึงพ่ออยู่ เราก็ซื้อกินอยู่ดีเพราะพ่อแก่แล้วอ่ะ. ไม่อยากใช้พ่อ.   ล่าสุดเราลองพยายามหัดทอดไข่เจียวเอง.   ทอดไหม้ทุกครั้งเลย.  แล้วก็ไม่ฟูอร่อยแบบที่ซื้อกิน.  เวลาทอด. เราใช้ตะหลิวพลิกไข่ไม่ได้ด้วย.    มันจะขาดกลางตลอดเลย.     ไม่เป็นแผ่นกลมๆสวยๆ.   ส่วนไข่ดาวยังไม่เคยลองทอด.     ต้มมาม่าได้.   แต่ข้าวหุงยังทำไม่เป็น.    แต่บ้านเราก็เลิกหุงข้าวเองมานานแล้ว.    ซื้อข้าวสวยเป็นถุงๆมากินแทน.

ทำกับข้าวไม่เป็นไม่แปลกหรอก ซื้อกินก็ได้
แต่ที่เค้าพูดมันก็ถูกนะ ที่แม่คุณจะไปไหนก็ต้องรีบหาข้าวให้ลูกกินก่อน
เหมือนมีลูก 5 ขวบเลย

ต้องได้ไปอยู่ในที่ไม่มีห้าง เซเว่น
มีแค่ตลาดเล็กๆ ที่ขายอาหารไม่ถูกปากเลย
แล้วจะอยากทำอาหารกินเอง

จริงๆ ทำอาหารกินเองได้จะดีกว่าซื้อกินทุกมื้อมาก
ช่วงที่เราอยู่หอเราซื้อกินทั้งสามมื้อหลายปี
เราไปตรวจเลือดเจอสารเคมีเกษตรตกค้างในกระแสเลือดสูง ทั้งที่เราอยู่กรุงเทพ ไม่ได้ทำไร่ทำสวน
ก็มีข้อสันนิษฐานเดียวคือ อาหารที่ซื้อกิน ผักต่างๆ
ที่เอามาทำอาหารแม่ค้าไม่ได้ทำความสะอาดดีพอ พยาบาลถามว่าชีวิตไม่มีทางเลือกหรือคะ ทำไมจะไม่มีก็เลือกร้านกินข้าวอยู่ทุกวัน 🤣

ซื้ออาหารกินคือต้องทำใจ
สารพัดสิ่งแปลกปลอมที่ปนเปื้อนในอาหาร
ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น
ขนาดไปกินในโรงแรม 5 ดาว
ก็ยังเจอหนังสือพิมพ์ในถ้วยแกง
มีเงินซื้ออาหารแพงๆ
แต่ก็ยังซื้อคุณถาพชีวิตที่ดีไม่ได้
ทำกินเองสบายใจกว่ามาก

น้องที่ออฟฟิศต้มมาม่ายังไม่เป็นเลย
ให้ลองทำแพนเค้กใช้แป้งสำเร็จรูปง่ายๆ
ผลคือไม่สำเร็จ เพราะความใจร้อนและสารพัดความคิด ซื้อกินก็ได้ทำไมต้องมารอ ต้องมายืนหน้าเตาร้อนๆ ทำแล้วหน้าตาไม่ดีไม่กิน ฯลฯ

ให้เด็ก 6 ขวบลองทำ เด็กสนุกและทำสำเร็จ

ก็แปลกดีทั้งที่ผู้ใหญ่น่าจะมีทักษะมากกว่า และน่าจะสามารถทำตามขั้นตอนได้ดีกว่าเด็ก

ไม่แปลก แต่อยู่ยาก และขาดเสน่ห์

เคยดูนักแสดงสาวให้สัมภาษณ์แบบหน้าตายิ้มแย้ม ว่า “ทำอาหารไม่เป็นค่ะ” แต่นักแสดงชายหลายคน บอก “ผมทำอาหารเป็น” ยิ่งคนที่เคยเรียนต่างประเทศจะทำอาหารเป็นทุกคน ด้วยภาวะจำยอม /แนะนำให้จขกท.หัดเรียนรู้จากคนในครอบครัว ทำอาหารเป็น คือเสน่ห์ปลายจวัก  อย่างคำโบราณ ขั้นตอนแรกอาจจะใช้การดูและจดจำ ต่อไปก็ฝึกทำ คนที่ไม่เคยทำส่วนมาก พ่อหรือแม่จะทำอาหารเก่ง ทำอร่อย พอลูกจะเข้าครัวมักโดนปฏิเสธให้คอยกินอย่างเดียว นานวันจึงเป็นความเคยชิน

เราทำยากๆไม่เป็น แต่ถ้าพวกผัด ทอด ต้มจืด ยำทำได้ แต่ถ้าแกงอ่ะทำไม่เป็น

ลองหัดทำของง่ายๆสักสองสามอย่าง แล้วจะมีความมั่นใจขึ้น

ไม่เลย เมียผมขนาดอายุเยอะแล้ว ทำกับข้าว ลูกยังไม่ยอมกินเลย

ทักษะ ฝึกกันได้ แต่อย่าฝืนมากไปครับ ถ้าเราไม่ถนัด
ทำอาหารไม่ได้ ไม่ใช่ปมด้อยครับ ทำไม่ได้ก็ซื้อกินเอา เอาเวลาไปหาเงิน ทำประโยชน์อย่างอื่นดีกว่า

ไม่แปลก แต่สำหรับเรามันดูไม่ได้เรื่องประมาณนึงอ่ะค่ะ คือเรื่องอื่นเก่งแค่ไหนก็ตาม แค่ทำกับข้าวนิดๆหน่อยๆแต่ทำไม่เป็น ไม่คิดจะทำ เข้าครัวก็เงอะงะไม่รู้เรื่องอะไรซักอย่าง มันเห็นแล้วชวนรำคาญน่ะว่าโตมายังไง เรื่องพื้นฐานในชีวิตไม่คิดจะสนใจเลยหรือ เกิดวันไหนฉุกเฉินอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องทำอาหารกินเองก็คือทำไม่ได้ งี้อ่ะเรอะ

แล้วที่แม่คุณต้องมาทำกับข้าวให้คุณก่อนออกจากบ้านทั้งๆที่ลูกก็วัยทำงานแล้ว ก็ไม่แปลกอ่ะค่ะที่จะโดนพูดใส่