ผู้หญิงคนไหนอายุ 30+ แล้วยังทำอาหารไม่เป็นบ้าง pantip

ไม่ต้องเครียด
มันไม่ยากเลย
ทำตามยูทูป
ลองทำตามมั่วๆ ดูสักครั้ง คุณก็ทำได้ ง่าย

หรือจะง่ายกว่านั้น ก็โลโบ้ รสดี สำเร็จรูป ง่ายเข้าไปอีก
พะโล้ก็ง่ายๆ เอาผงสำเร็จรูปมาใส่ จบ อร่อย

มันจะไปยากอะไร ก็ลงมือทำซะสิ ง่ายๆ

ทำไปชิมไป อย่าตวงแป๊ะ
ที่ตวงตามตำราแป๊ะๆ นั่นไม่อร่อย

เราอยู่ไทยก็ไม่ค่อยทำอาหาร
พอมาอยู่ต่างประเทศ ก็ทำอาหารได้

ก็ทำแค่พอเอาตัวรอดได้ก็พอครับ สมัยนี้แล้วอยากทานอะไรง่ายจะตาย ก็แค่เรื่องที่ไม่เก่งเรื่องเดียว มีเรื่องดีๆเก่งๆอีกตั้งเยอะ no body perfect
ถ้าเป็น ผญ ของผมยิ่งไม่มีปัญหาเลย ผมรู้จักร้านอร่อยๆเยอะแยะ บางอย่างผมก็ทำได้ เรื่องกินไม่ใช่ปัญหา

เราค่ะ ไม่ทำอะไรในครัวเลย ไม่ชอบ แต่เราทำงานเก่ง ขยันมากเรื่องงาน หน้าที่การงานดี เลยลบล้างประเรื่องงานบ้านงานครัวไปได้ และทุกคนเกรงใจเพราะให้เงินที่บ้านใช้

อายุ 40 +. ยังทำไม่เป็นค่ะและไม่อยากทำด้วย.    ไม่ชอบการทำอาหารค่ะ.   ตั้งแต่เกิดจนโตมีคนทำให้กินตลอด.   ข้อดีของการมีคนในครอบครัวทำกับข้าวเก่งมากๆคือเราไม่ต้องทำเอง.  รอกินอย่างเดียว.    แต่ถ้าไม่มีใครทำให้.  เรามีแค่ไมโครเวฟกับกาต้มน้ำก็อยู่ได้แล้ว.  ซื้อกินเอาสะดวกดี.

พี่สาวผมก็ทำไม่เป็น ทุกวันนี้พอผมทำอะไรกินจะมีเสียงลอยมาว่า “ทำเผื่อด้วย” ตลอด!

ไม่รู้สิครับ ยุคนี้ จะตำหนิใครเรื่อง ทำอาหารไม่เป็น ก็คงจะลำบาก

บอกได้แค่ว่า ลูกสาว มักใกล้ชิดแม่ และ แม่จะเรียกไปช่วยทำกับข้าว นั่นคือการถ่ายทอด ฝึกฝนการทำอาหารไปในตัว

การที่ จขกท ไม่เคยช่วยแม่เลย ผมว่าแปลก แต่ ผู้ชายสมัยนี้ คงไม่สนใจเรื่องพวกนี้มากนัก แต่ ก็อาจมีบางคน สนใจนะ

ไข่ดาว อย่านึกว่าทำง่าย ไข่เจียว ใช่ว่าจะทำอร่อยทุกคน หุงข้าว แข็ง แฉ่ะ ถ้าไม่ทำบ่อย ก็อาจเกิดอาการ กินไม่ได้

คนทำอาหารเป็น สำคัญตอน คนป่วย กินอาหารนอกบ้าน มันจะ น้ำมันเยอะ ทำกินเองจะเหมาะกว่า ทั้งเรื่อง หวาน มัน เค็ม เราคุมได้ แต่ก็อย่างที่บอก สมัยนี้แล้ว คงไม่มีใครว่าอะไร  ใครอยากทำก็ทำ ใครไม่อยากทำ ก็ไปว่าไม่ได้

40+ ทำไม่เป็นเช่นกัน  งานบ้านก็ไม่ชอบทำ  มีคนที่บ้านทำให้ ไม่อยู่ก็ไปหาซื้อกิน อร่อยและประหยัดกว่าการทำเอง
แต่ดิฉันเน้นเรื่องหาเงินเข้าบ้านมากกว่า ทุกวันนี้ที่บ้านไม่ว่าแม้ไม่ทำงานบ้าน เพราะหาเงินให้ที่บ้านเยอะ

เราทำเป็น แต่ไม่ชอบทำ คือแค่เอาตัวรอด ไม่อดตายก็พอแล้ว ตอนไปเมืองนอกเพื่อนเรายังต้มมาม่าไม่เป็นเลยเหอะ! เราเลยต้องเป็นคนทำกับข้าวให้เพื่อนกิน ส่วนเพื่อนก็มีหน้าที่ล้าง

พอกลับมาไทย ไม่ทำค่ะ…ให้หลัวทำให้กิน แล้วบอกหลัวว่า “ทำไม่เป็น”

เมืองไทยหาซื้ออาหารง่าย ราคาไม่แพง และอร่อยอ่ะค่ะ ทำให้คนทำไม่เป็นก็อยู่ได้สบายๆ ไม่เดือดร้อน

ซื้อเอา บางทีถูกกว่า คุ้มกว่าทำเองอีก

เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าสำหรับหลายๆคน

(ส่วนตัวทำเป็น ชอบทำด้วย แต่ก่อนจำเป็นต้องหัดทำเพราะอยู่ตปทคนเดียว)

ผู้หญิงทำไม่เป็นไม่แปลก ในปัจจุบัน

แต่ถ้าทำได้จะได้ใจสามีและลูก มากกว่าทำไม่เป็นแน่ๆ

หัดจากยูทูปก็ได้ เริ่มจากที่ง่ายๆก่อน

ไม่อร่อยไม่เป็นไร อย่างน้อยภูมิใจฝึมือเรา

ในอนาคต อาจเกืดวิกฤตที่คาดไม่ถึง แบบโควิท ก็ได้  มีความรู้ติดตัวด้านทำอาหาร เป็น ไม่เสียหาย

ทำเป็นแต่ของง่ายๆค่ะของยากๆพวกแกง ขนมนี่ไม่เคยทำ

รสชาติก็พอกินได้ค่ะ ประมาณว่าทำเอง กินเอง อร่อยเอง

ทำอาหารไม่เก่งเหมือนกันค่ะ
แต่ถ้าอยากกินอะไรที่ไม่เคยทำ
เปิดยูทูป ทำตามเลย สะดวกมาก

ไม่เป็นไร แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน เราขอบกินเลยชอบทำด้วย…เริ่มทำตอนสามสิบบวกนี่แหละ
ก่อนนี้แม่ทำให้ เราเป็นคนคอยไปหิ้วของเวลาไปจ่ายตลาด(แม่เราทำอร่อย เก่งทุกอย่าง)…
เดี๋ยวนี้ดีหน่อยถ้าอยากทำไรคลิ้กดูยูทูปโร้ด

คนทำส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้กิน ทำแล้วเหนื่อยกินไม่ค่อยลง
ส่วนคนกินไม่ค่อยได้ทำ เพราะฉันกินอย่างเดียวจบ

ทำอาหารไม่เป็นยันแต่งงานมีลูกเลยค่ะ หลังแต่งสามีเป็นคนเข้าครัวค่ะ

เพิ่งมาทำเป็นตอนอายุเหยียบ40 เพราะมาอยู่ต่างประเทศ ไม่ทำกินเองก็ไม่ได้ อาหารไทยตามร้านอาหารมันประหลาดมาก ลูกบ่นอยากกินอะไรต้องได้กิน ต้องทำได้ค่ะ

เราทำอาหารพอได้ในระดับ (ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบกิน) เราก็เพิ่งเริ่มหัดทำอาหารเองตอน อายุ 30+ นะคะ
ก่อน 30 ก็ไม่แทบจะไม่ทำ ทำได้แต่พื้นฐาน ทอดไข่ ผัดๆ เพราะส่วนมากแม่ทำและซื้อกินเองง่ายกว่า
แต่พอช่วงหลังๆเราว่าร้านอาหารสมัยนี้ หาร้านอร่อยยาก เราก็ไม่ได้ถึงขั้นเป็นคนกินยากนะ
แต่บางร้านเราว่าอาหารไม่อร่อยเลย แต่เขาก็ยังขายและมีคนซื้อกินเนอะ  
เราก็เลยเริ่มหัดลองทำอาหารจากสิ่งที่ตัวเองชอบและหาร้านอร่อยไม่ค่อยได้ ทำแรกๆครัวเละ ฮาๆ
อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง เรียกว่า อร่อยไม่ซ้ำจำสูตรไม่ได้ สายโปรไม่ต้องตวง กะเลยจ้า ชิมแล้วได้รสชาติที่ตัวเองชอบ
อร่อยในโลกส่วนตัว ทุกวันนี้ก็ทำอาหารเป็นในระดับนึง แต่พวกแกงกะทิ หรือยากๆ(อันที่ไม่ค่อยชอบกิน) จะไม่ทำ
ุถ้าคุณจะลองหัดทำอาหารเริ่มจากสิ่งที่ตัวเองชอบกินดูก่อนก็ได้นะคะ

ส่วนตัวการบ้านทำเป็นทุกอย่าง (อายุ 37) สมัยเด็กชอบกินเลยชอบช่วยแม่ทำ (แม่เราก็หัดทำเพราะมีลูก อยากให้ลูกกินรสมือแม่ สะอาด ปลอดภัยและสารอาหารครบ) ตอนที่ต้องไปเรียนต่อ ตปท+อยู่ทำงานต่อ เราสบายมาก อยากกินอะไรก็ทำกินเอง (ไม่ได้อร่อยเลิศ แต่เราว่ามันก็แก้คิดถึงบ้าง คิดถึงรสมือแม่ แต่ก็มีเพื่อนอินเดียมาขอให้สอนทำต้มยำกุ้งนะเออ 555) อยู่คนเดียวก็ทำกินบ้าง ซื้อกินบ้าง ทำกินไม่ซีเรียสเรื่องเปลือง เราทำกินแค่รู้สึกว่ามันช่วยคลายเครียดจากการทำงาน ได้สารอาหารครบ ใส่อะไรตามใจเรา ที่สำคัญสะอาด

เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตั้งแต่ เรียนจบ หน้าที่การงานเราดี ทำได้ดีทั้งงานในบ้าน นอกบ้าน (ไม่ใช่ระดับ รร 5 ดาว แต่คอนโดไม่รก ฝุ่นไม่เกาะ มีระเบียบพอควร ยกเว้น ซัก-รีด ไม่ทำเอง เพราะไม่ชอบ แต่ถ้าต้องทำก็ทำได้แม้จะไม่ค่อยเรียบ) คือเราคิดว่ามันไม่แปลกที่คนๆนึง(ไม่แบ่งหญิง-ชาย) จะทำได้ดีทั้งงานในบ้านและนอกบ้าน แต่มันก็มีอีกหลายอย่างในชีวิตที่เราทำไม่เป็นและไม่คิดจะทำให้เป็น เช่นกัน เช่น ขี่มอเตอร์ไซด์

แต่ทั้งหมดนี้ก็คือจ้างทำได้ แต่เราคิดว่า หญิง หรือ ชาย เรื่องพื้นฐานแบบนี้ทำเป็นไว้บ้างก็ไม่เสียหาย

สรุปที่พิมพ์มาทั้งหมดคือ เราคิดว่า ถ้าคุณคิดว่ามันไม่สำคัญ ไม่ได้จำเป็นต่อชีวิต คุณก็ไม่ต้องไปใส่ใจมันมากค่ะ ใส่ใจสิ่งที่คุณทำแล้วมีความสุขดีกว่า ส่วนอนาคตถ้ามันจำเป็น เช่น สมมติมีลูก คุณคงไม่อยากซื้อให้ลูกกินทุกมื้อ คุณก็ค่อยไปหัดทำก็ได้ค่ะ ไม่ได้ยาก

อ่านย่อหน้าสุดท้ายแล้ว เราคิดว่าปัญหาของคุณอยู่ตรงนั้นมากกว่า ทุกคนมีเรื่องที่ตัวเองเก่งทั้งนั้นแหละค่ะ อย่าไปคิดว่าเราไม่มีอะไรดี ลองพยายามทำงานที่เรารู้สึกว่าเราทำได้เก่งที่สุดดูค่ะ เมื่อเราทำได้ดีเราจะมีความสุข แล้วเราก็จะอยากพัฒนามันต่อๆไป

ไม่ยากหรอกค่ะ หัดทำได้เสมอนะ เดี๋ยวนี้วิธีทำในยูทูปอย่างละเอียด ✌️✌️

เราอายุ 33 เป็นคนนึงที่ไม่มีเสน่ห์ตรงนี้ เคยทำผัดกะเพราที่ไม่ใส่กะเพรา ไม่มีพริกสด ก็เอาพริกแห้ง กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็ต้องกิน 🤣🤣🤣

ทำไม่เป็นก็ไม่ต้องเครียดครับ แล้วก็ไม่ต้องฝืนฝึกทำ
เอาเวลาไปหาทำสิ่งที่ชอบและมีความสุขดีกว่า

ผู้ชายหลายๆ คนเค้าก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงที่ชอบทำกับข้าวนะ
ทำมาไม่อร่อยก็ต้องแกล้งชม จำใจกลืนลงท้องอีก 🤣🤣

บางคนเก่งทำกับข้าวแต่เรื่องทำความสะอาดกลับไม่ละเอียด
ครัวสกปรก เรียกแมลง หนูเข้าบ้าน ทะเลาะกับแฟนแน่ๆ 😆😆

สำหรับเราอยากกินอะไรเราทำเอง สะอาด ปลอดภัย คุณภาพ
ทำอาหารสำหรับเรามันไม่ยากวิธีปรุง แค่ ต้ม ผัด ทอด นึ่ง ย่าง เข้าเวฟ
หวาน – น้ำตาลทราย น้ำตาลปี๊บ
เค็ม – น้ำปลา ซิอิ๊ว เกลือ กะปิ
เปรี้ยว – น้ำส้มสายชู มะนาว อัพเลเวลหน่อย ก็ผลไม้รสเปรี้ยว
เผ็ด – พริกไทย พริกขี้หนู พริกชี้ฟ้า พริกหยวก
จะให้สุกวิธีไหนก็เลือกเอา จะให้หวานเปรี้ยวเค็มเผ็ดก็เลือกเอา มันก็มีแค่นี้แหละวนเวียน

ทำไม่เป็นค่ะ แต่ดีหน่อยที่หาเงินได้เก่ง
พอที่จะออกไปหาของอร่อยกินได้ทุกวัน

เอาจริงนะ ไปกินข้างนอกกะเพื่อนกะครอบครัว แฮปปี้กว่าทำกินที่บ้าน เพราะต้องตามมาด้วยล้างจานกองพะเนินอะ

อายุ เกือบ 90 ปี ทำอาหารก็ได้ ส่วนใหญ่ทำแต่ขนมไทยกับตำแจ่วและตำหมากเคี้ยวหมากอย่างเดียว เพราะอายุมากยิ่งความสามารถของตนลดลง เพราะทำงานไม่ได้แล้ว มีแต่ให้ลูกหลานป้อนข้าวป้อนยาและใช้ลูกหลานทำงานบ้าน เก็บขยะ กวาดบ้าน ถูพื้น เก็บของให้เรียบร้อยอย่างเดียว ลูกหลานก็จะเรียนสูงๆ เป็นเจ้าเป็นนาย กลับมาดูแลปู่ย่าตายายพ่อแม่ที่แก่เฒ่า ห้ามทรพีถึงขั้นเนรคุณเด็ดขาด บาปหนัก ผมอายุ 13 ปีก็ยังช่วยเก็บของ ช่วยตาขนฟืน ช่วยยายกวาดเศษอาหารที่หล่นเวลาทานข้าว เก็บขยะ เป็นต้น

จะทำอะไรได้ ต้องมีความชอบ หรือแรงผลักดัน และรวมไปถึงความจำเป็นด้วย
ถ้าไม่มีทั้งหมด ก็ไม่เกิดอะไรครับ
การที่จะทำอะไรได้เพิ่ม เป็นการพัฒนาตัวเองด้วยครับ
ถ้าเริ่มต้นทำำ แล้วประสบผล จะทำให้อยากทำต่อครับ

ปัจจุบันการหัดทำอาหารมันง่ายมากๆค่ะ ส่วนมากดูยูทูปนี่แหละ สอนกันเพียบเลย
เราชอบทำกินเอง ตอนเด็กชอบดูรายการทำอาหารมากๆ แล้วก็ทำตามปลอมๆอ่ะ
โตมาก็ลองไปเรื่อย เริ่มจากง่ายๆ ไข่ลูกเขยก่อนเลย เมนูแรก 555555
ตอนนี้เราทำได้หลายอย่าง จนไปถึงขนมแล้ว รสชาติก็โอเคนะ พี่ชายเราบอกว่าอร่อย ปลื้ม

ทำไม่เป็นก็ลองดูค่ะ เหมือนฝึกทักษะเล็กๆน้อยๆเพิ่ม
ยิ่งถ้าได้ทำให้ครอบครัวกินแล้วเค้าชอบ อร่อย เราจะมีความสุขมากค่ะ

มีผู้ชายจำนวนไม่น้อยที่ไม่สนใจว่าผู้หญิงจะทำกับข้างเป็นไหม
หมดยุคแม่บ้านแม่เรือนแล้วครับ
เพราะยุคนี้ต้องช่วยกันทำมาหากิน
ผู้หญิงก็ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน
ดังนั้นจะมาให้ผู้หญิงทำกับข้าวให้กินด้วยมันก็ไม่แฟร์

ไม่ใช่เรื่องแปลก และยังไม่สายที่จะเริ่มต้น งานบ้าน งานเรือนเป็นเสน่ห์ของลูกผู้หญิงจริง ๆ ครับ

ทำไม่เป็น เพราะไม่คิดจะทำ เนื่องจากไม่ได้ชอบการทำอาหาร

วันธรรมดาเราทำงานประจำ วันหยุดก็ทำงานเสริม
ในความรู้สึกเราคืออยากเอาเวลาตรงนั้นไปหาเงินหรือไม่ก็พักผ่อน
ดีกว่ามาทำอาหารที่ไม่ได้ชอบทำ ไม่ได้อยากทำ เหนื่อย
ซื้อกินเอาได้กินของอร่อย หลากหลาย ไม่ยุ่งยาก ไม่เหนื่อย
ยิ่งสมัยนี้มีเดลิเวอรี่ สบายกว่าสมัยก่อนไปอีก

แต่ถ้าคิดว่าวันไหนจำเป็นขึ้นมาจริงๆ เช่น รายได้ลดลง ต้องประหยัด
คิดว่าจะทำจริงๆ ก็ทำได้ค่ะ แค่ตอนนี้ไม่อยากทำเลยไม่คิดจะทำแค่นั้น

ทำไม่เป็น ผู้ชายไม่สนหรอกครับ เป็นฝ่ายเก็บล้างสิ ชอบๆ เดี๋ยวทำให้กินให้พุงกางเอง

ทำไม่เป็นเช่นกัน หุงข้าวยังไม่เคยเลย
และก็ไม่ได้รู้สึกอะไรที่ทำไม่เป็น เพราะเราเป็นคนไม่ชอบทำอาหารเลย ด้านนี้ไม่ได้จริงๆ
ประกอบกับที่บ้าน แม่ทำ พี่ทำให้อยู่แล้ว แล้วเขาก็ชอบทำ ก็เลยสบายตัว แล้วเราก็ถนัดสั่งมากินถ้าอยู่คนเดียว

เรามาเริ่มทำงานอาหารเป็นตอนยุคโควิคค่ะ ก่อนหน้าเป็นคนไม่ชอบทำอาหาร
สั้นๆ คือ ขี้เกียจเก็บล้าง อยู่ตัวคนเดียว จอดรถแวะซื้อข้างทางจบ
วันหยุดสั่งผ่าน แกร๊ป ไลน์แมนก็อิ่มได้ ไม่ลำบาก
พอมีโควิคเข้ามา เเละต้องหยุดวันเว้นวันไม่ได้ไปทำงานเต็มเวลา
เวลาว่างมี และเลี่ยงการเดินตลาด จึงต้องทำอาหารทานเอง
มาจริงจังกับการทำอาหารตอนอายุ 38 นี้ละ
เราทำตามยูทูปค่ะ นายต้มโจ๊ก เพจกินง่ายอร่อยด้วย, ครัวปลาโอ๋  ครัวเเม่โอ๋, แม่ซี
แรกๆ รสชาติไม่ได้เรื่อง พอทำไปสักพักเริ่มอร่อย พออร่อยก็สนุก
ตอนนี้ทำอาหารมาทานเองที่โรงงานเช้าเย็น และทำใส่บาตรด้วย
คิดเมนูล่วงหน้า ซื้อวัตถุดิบไว้ สำหรับอาหาร 2-3 วัน
วิธีการจัดเก็บวัตถุดิบ และการทำความสะอาดเนื้อสัตว์ก็มีให้เราได้ดู
ต้องขอบคุณยูทูปมากๆ ที่แบ่งปัน ตอนนี้เราสามรถทำเมนูได้หลากหลายแล้วค่ะ
ติดใจการทำอาหารเอง มากกว่าซื้อทานแบบสำเร็จรูป พึ่งเข้าใจก็ตอนนี้ละ ฮ่าๆๆๆ
เพราะเรากำหนดวัตถุดิบตามใจชอบ ความสะอาด กลิ่นคาว และลดโซเดียม เครื่องปรุงรสได้ เพื่อสุขภาพด้วยค่ะ
ลองเปิดใจดูนะ ไม่ต้องทำเพื่อมัดใจใครค่ะ
ทำให้ถูกปากเราก็พอละ

ทำไม่เป็นไม่เป็นไรครับ สมัยนี้มีสอนตามยูทูป ในเน็ตเยอะแยะ แต่ถ้าถึงจำเป็นต้องทำ อย่างเช่น ช่วงที่ไม่สามารถออกไปซื้อนอกบ้าน แต่จำเป็นต้องทำให้แม่ ให้ลูกกิน แล้วยังไม่ยอมทำอีก อันนี้ถือว่าไม่โอเคครับ

เราคนนึง อายุก็ใกล้ ๆ จะ30 แล้ว
เราเหมือนคุณแม่ทำให้กินตลอด
ทำบ้างนิดหน่อย มาม่า ทอดไข่ แค่นี้เลย
จนมามหาลัยอยู่หอก็ไม่ทำ

จนมาทำงานอยู่คนเดียวก็ไม่ทำ
มีแฟน ก็ไม่ทำ คุยกับแฟนแล้ว
ไม่มีปห. เพราะแฟนทำกับข้าวให้ตลอด

เราทำงานบ้าน ทำงานประจำได้ดี
ไม่มีบกพร่อง เงินเดือนดี หน้าที่การงานมั่นคง

ไม่มีใครเคยมีปห. กับการไม่เข้าครัวของเราเลย

สุดท้ายอยู่ที่คุยกันตกลงกัน
ไม่มีผิดไม่มีถูก

พี่สาวเราเองลูกของป้าซึ่งป้าแกเป็นพี่สาวแท้ๆของแม่เราอายุก็เลยหลักสี่มาไกลมากและยังทำกับข้าวอะไรไม่เป็นสักอย่าง ขนาดทอดไข่เจียวยังล่อซะครัวแทบไหม้!

แกงถุง

ไม่เป็น แต่ทำอย่างอื่นเป็นก็ไม่มีปัญหา

พอมีลูกเดี๋ยวก็ทำเองเป็น

บอก จขกท เลยว่า เราเริ่มทำอาหารตอนมีลูกค่ะ
ก่อนหน้านี้ไม่ทำและไม่เคยคิดจะทำเลย
มีแฟนแต่ละคน ก็ได้แบบพ่อบ้านพ่อเรือน ทำอาหารอร่อยๆ ทั้งนั้นเลย
แต่พอมีลูก ยิ่งโดยเฉพาะตอนลูกยังเล็ก เพิ่มเริ่มอาหารเสริม
เราไม่ไว้ใจอาหารขวด (ซึ่งจริงๆ ก็กินได้แหละ แต่มันกระปุกละ 60-80 จะกินทุกมื้อก็ไม่ไหวเนาะ)
เราเลยเริ่มทำอาหาร ทุกอย่างพิถีพิถันหมดค่ะ ตั้งแต่ซื้อวัตถุดิบ ต้องออร์แกนิคเท่านั้น
เวลาทำอาหาร ก็ไม่ปรุงรสเลย ทำน้ำซุปนี่ตุ๋นเป็นวันๆ ดูจากยูทูปเอาทั้งนั้น

พอลูกเราโตมา กินอาหารง่ายมาก เพราะจะร้านไหนๆ ก็อร่อยกว่าแม่ทำทั้งนั้น 555
ให้กินผักผลไม้ทั้งแต่ยังเล็ก โตมากินได้ทุกอย่างค่ะ เป็นเด็กกินผักเก่งมาก
นี่คือผลของการที่เราทำอาหารให้เขากินเอง

แต่เอาจริงๆ พอถึงตอนนี้ เราก็ไม่ชอบอาหารรสมือตัวเองนะ คือมันดีทุกอย่าง ยกเว้นความอร่อย
คนอื่นเขาจะบอกว่า การทำอาหารกินเอง เราจะปรุงรสยังไงก็ได้ ชอบแบบไหนก็เพิ่มลดได้หมด
ไม่จริงค่ะ เราปรุงมาหลายครั้งมากๆ ยังไม่ได้รสที่เราต้องการเลย แถมรสชาติประหลาดขึ้นเรื่อยๆ ด้วยซ้ำ 555
แต่เรามักมีเมนูที่สามารถแนะนำคนอื่นได้เยอะมาก (เมื่อก่อนเขียนหนังสือเมนูสำหรับเด็ก)
คือตราบใดที่ไม่มีเรื่องรสชาติเข้ามาเกี่ยวข้องนะ เมนูที่เราคิดมันจะมีทั้งประโยชน์ สารอาหาร และความคิดสร้างสรรค์ค่ะ
แต่ก็ไปปรุงรสกันเอาเองนะ 555 ประเด็นคืออาหารที่ถูกปากเรา จะเป็นอะไรจืดๆ แนวรสชาติจากธรรมชาติ
ก็เลยไม่แปลกที่เราจะชอบอาหารญี่ปุ่น แต่ไม่ชอบอาหารไทยและเกาหลี เราว่ารสมันจัดเกินไป

เข้ามาตบหลัง จขกท ว่าเราเข้าใจค่ะ ^^

เราไม่ชอบทำอาหารเลยค่ะ ขี้เกียจมาก

ไม่ทำอ่ะ

พอทำ กว่าจะต้มน้ำกว่าจะหั่นผัก
หมดความอยากกินทุกที
ส่วนพวกอาหารเร่งด่วนๆ แบบ
หุงข้าว ไข่เจียว นี่คือยังไม่ทำเลย
ข้าวหุงแล้วต้องกินให้หมด จะหุงหม้อเล็กยังไงก็เกิน 1 มื้ออยู่ดี
ต้มมาม่าตอกไข่ไวกว่า แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ทำ ขี้เกียจล้าง
เดินไปหาอะไรกินหน้าปากซอย จบ

เหมือนที่เค้าว่า คนทำอาหารไม่ได้ทำเพราะอยากกิน แต่อยากทำให้คนที่รักได้กิน

ส่วนใหญ่ ผญ รอบข้างเรา เริ่มเข้าครัวตอนมีลูกค่ะ

อายุ 43 ยังทำอาหารไม่เป็นนอกจากมาม่า ตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน พ่อแม่ทำให้กินตลอด
ยกเว้นวันไหนพ่อกับแม่ไปธุระ เราก็แวะกินก่อนเข้าบ้าน
พ่อแม่ไม่เคยว่าเรื่องนี้ แค่ให้เรามีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ก็ดีใจแล้ว

เราก็ทำไม่เป็นเหมือนกันค่ะ ที่พอทำได้ก็เมนูสารพัดไข่ อะไรที่ทำง่ายๆ ได้แบบงูๆ ปลาๆ มีทั้งที่กินได้บ้างและกินไม่ได้เลย
แต่เราไม่ซีเรียสนะ แค่พอทำกินเองได้เวลาที่อยากจะทำโดยไม่ต้องวุ่นวายอะไรมากก็โอเค เรากินง่ายอยู่แล้ว 5555

อีกอย่างคือถ้าทำเองจะได้ปริมาณค่อนข้างเยอะ กินคนเดียวก็คือต้องกินวนไปจนกว่าจะหมด ต้องมีเบื่อกันไปข้างแหละ
แต่ถ้าสมมุติจะมาช่วยกันทำอาหารแล้วกินด้วยกัน อันนี้เราไม่เกี่ยงนะ ทำด้วยกันก็สนุกดี ช่วยกันทำช่วยกันกิน

อย่าคิดมากครับ
ถ้า สวยเลือกได้   ก็เลือกสามี ที่ยอมเข้าครัวทำอาหาร  หรือ ยอมซื้ออาหารนอกบ้านทุกมื้อ ครับ

เห็นด้วยกับจขกท.ที่ว่าการทำอาหารอร่อยเป็นเสน่ห์อย่างนึงของผู้หญิง

ส่วนตัวอายุเกิน 30 ไปหลายปีมากๆ มีลูก มีสามีแล้ว
และทำอาหารไม่เป็น แบบไม่เป็นเลยจริงๆ

ขนาดต้มไข่ ยังต้มให้สุกแบบที่ตัวเองอยากกินไม่ได้ คือกินได้แต่ไม่อร่อย เช่นอาจจะสุกไป หรือดิบไป

เคยพยายามจะหัดทำอาหารอยู่หลายครั้ง สมัยที่ internet ยังไม่แพร่หลาย ก็ซื้อตำราอาหาร ตำราทำขนม มาหลายเล่ม
คนรอบตัวก็ทำอาหารอร่อยหลายคน ไปให้เค้าสอน แบบจับมือสอนเลย พอทำเองก็ไม่ได้อย่างเค้า

ก็เลยถอดใจ ไม่คิดจะทำอีก กินที่คนอื่นทำหรือไม่ก็ซื้อเอาดีกว่า ขนาดมีลูกก็ไม่เคยทำอาหารให้ลูก เพราะพี่เลี้ยงทำอาหารอร่อย ให้เค้าทำก็ได้

ส่วนสามี คุยกันตั้งแต่ก่อนแต่งงาน สามีไม่ติดใจอะไร เค้าก็ไม่เคยขอให้ทำอาหารให้กิน

สมัยนี้ สะดวกขึ้นอีก มีแอปให้สั่งอาหารเยอะแยะ อยากกินอะไรกดสั่งเอา แป๊บเดียวก็มาส่งแล้ว สะดวกดี ใช้เงินแก้ปัญหา 555

สรุป ถ้าจขกท.ชอบทำอาหารและอยากหัดทำ ก็เป็นสิ่งที่ดีนะคะ หัดไปเถอะไม่เสียหาย ทำเองกินเองก็ได้

แต่ถ้าไม่ได้อยากทำ หรือไม่ชอบทำอาหาร เราว่าไม่จำเป็นต้องหัดก็ได้ ของกินหาซื้อไม่ยาก แค่เดินออกมาหน้าปากซอยก็มี 7-11 แล้ว

แต่ถ้าจะไม่ทำเลยจริงๆแบบเรา ขออนุญาตแนะนำว่าควรมีอย่างอื่นชดเชยนะคะ เช่น ทำงานเก่ง อะไรแบบนี้

ควรจะทำให้เป็นดีกว่า ซื้อกินบ่อยๆก็ไม่รู้ว่าเค้าใส่อะไรมาบ้าง อีกอย่างมันเป็นสกิลที่เพิ่มสเน่ห์ให้ผู้หญิง

เดี๋ยวมีลูกก็ทำได้เอง

เคยเจอครับ แต่ว่าเรียนรู้กันได้ ไม่ต้องกังวลไปนะครับ

เราก็อยู่ในหมวดของการทำไม่เป็นนะ ทำได้แต่ง่ายๆ ต้มมาม่า ไข่เจียวอะไรแบบนี้ ส่วนอาหารง่ายๆ พอทำได้ แต่รสชาติมันไม่เหมือนเดิม เช่นกระเพรา บางทีเค็ม บางทีก็จืด ทำไปชิมไป 🤣🤣🤣

เราเคยโดนแม่ลากไปช่วย ตอนเด็กๆค่ะ แต่ก็ขี้เกียจมาตลอด
มันก็พอจำ พอทำได้นะคะ

หลายปีมานี้ ดึ่งมาทำกินจริงจัง
ทั้งที่อยู่กับพ่อแม่นั่นแหละ

ถามว่าอะไรเป็นจุดเริ่มต้นที่อยากจะทำ
อย่างแรกเลยคือ เราชอบกินของอร่อยและไม่งกวัตถุดิบจากร้านค้าค่ะ
ถามว่า ของอร่อย วัตถุดิบดีๆ ใส่มาเน้นๆ มีขายไหม มีขายค่ะ
แต่ว่าส่วนมากจะราคาระดับกลางถึงสูง ถึงจะกินแล้วฟิน ไรงี้

ดังนั้น อาหารง่ายๆ ทั่วไป เบสิค
เช่น ข้าวผัดกุ้ง/แหนม บลาๆ พาสต้า ผัดก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวต่างๆ พอทำเองได้ มันก็เต็มที่ที่จะใส่เครื่อง วัตถุดิบ ได้ตามใจเราค่ะ

เพราะเราถือว่า บางวัน
การออกไปทำงาน เราเลือกทานอาหารดีๆ ไม่ได้เท่าไหร่
เช่น ต้องประชุม มีข้าวเลี้ยง มีลูกค้าเลี้ยง ต่างๆ

ดังนั้น ถ้ามีเวลาเราจึงอยากทำเองค่ะ
เพราะก็มั่นใจมากกว่าในเรื่องของความสะอาด และการจัดเตรียมวัตถุดิบของตนเอง

เดี๋ยวนี้กลายเป็นว่า เมนูบางอย่าง
ที่เราทำจนรสชาดพอใจและนิ่งแล้ว
ออกไปนอกบ้าน ไม่ชอบสั่งเมนูพวกนี้แล้วค่ะ
ทำกินเอง ก็ได้รสที่ฟินเหมือนกัน แถมถูกกว่าด้วย

ทำไปทำมา ก็สนุกดีค่ะ
เราเป็นคนที่ลิ้นรับรสค่อนข้างไว
เวลาไปกินนอกบ้าน ตักเข้าปาก
จะชอบคิดว่า เขาปรุงอย่างไรนะ
น่าจะใส่ซอส แบบนั้นแบบนี้
แล้วเราก็จะพยายามจำรสชาดนั้นเอาไว้ เพื่อมาปรุงให้ใกล้เคียงค่ะ555

ประเด็นถัดมาที่อยากทำอาหารให้เป็นหลายอย่าง
เพราะเราเป็นคนเรื่องมากในการกินนี่แหละค่ะ
เช่น จะกินข้าวผัด ก็ไม่ชอบข้าวแฉะ
หุงเอง ปรับน้ำ ได้ตามชอบ
บางทีไปกินร้านมันก็เลือกไม่ได้ค่ะ
บางร้านคุมคุณภาพทุกครั้งได้ไม่เท่ากัน

ประเด็นที่สามคือเรื่อง
เวลาป่วย หรือ เพื่อเอาตัวรอดในอนาคตค่ะ
เราเองยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน
แต่ก็ไม่รู้ว่า วันนึงชีสิตจะต้องระหกระเหิน ไปทำงานที่ไหน ไกลบ้านไหม
อย่างน้อยมีวิชาติดตัวคร่าวๆ ให้ไม่อดตายค่ะ ส่วนถ้ามีแฟน หรือสามี ในอนาคต ตามมาด้วยลูก
มันก็คงจะดีค่ะ ที่เราได้ใช้ประสบการณ์ที่มี ทำให้พวกเขาทาน
เพราะเราเป็นคนชอบ บรรยากาศการทานข้าวที่บ้านค่ะ ไปร้านบ้าง แต่ไม่บ่อย ติดแบบนี้ตั้งแต่เด็ก เพราะแม่ฝีมือดี มีแม่เป็นไอดอลค่ะ
ตอนแม่ยังไม่มีเรา เขาก็ไม่เคยทำอะไรเลยค่ะ
พอมีเรา เขาหัดทำ ทำจนอร่อย
เรานี่ฟินมากค่ะ อยากเก่ง ให้ได้สักเสี้ยวนึงของแม่ตัวเอง

ลองฝึกทำตามจากยูทูปค่ะ
เราเองทำกับข้าวเป็นตั้งแต่เด็กๆ เพราะแม่เราเป็นแม่ครัว เวลาแม่ทำกับข้าวเราชอบยืนดู สนุกดี แต่ทุกวันนี้อายุ 32 แล้ว ก็ไม่ได้เก่งนะ ทำได้แต่ไม่ถึงขั้นเก่ง บางอย่างเช่นแกงยังต้องคอยดูสูตรดูขั้นตอน แต่เราว่าถึงอยู่คนเดียว บางทีมีของสดติดตู้ เอาไว้ทำกินคนเดียวง่ายๆ ราดข้าวจบ
เราติดขี้เกียจออกไปซื้อสำเร็จนอกบ้าน เลยชอบทำกินเองมากกว่า งงเหมือนกัน 55555
ทุกวันนี้แต่งงานมีสามี สามีก็ชอบให้ทำให้กิน ห่อใส่กล่องไปกินที่ทำงานด้วย ทุกวันนี้เริ่มหัดทำเค้กง่ายๆไว้ให้เค้ากินกับกาแฟ เห็นเค้ากินเราก็แอบดีใจเนอะ

40 กว่าหล่ะ ยังทำอาหารไม่เป็นเท่าไร นอกจากต้มมาม่า ทอดไข่ แกงจืด
หั่นหมูใหญ่เท่าสาก

ตอนนี้ไปลงเรียนทำอาหารไทยไว้แล้ว

หาเงินเก่งไม่ต้องกลัวครับ ร้านอาหารดีๆทำอร่อยกว่าเราครับ55555

ผมผู้ชายยังเปิดแก่สไม่เป็นเลย หมุนไม่ถูก ใช้แต่ไมโครเวฟ

ไม่ต้องกังวลหรอกครับ

ปีนี้ พ.ศ. 2564  ค.ศ. 2021  แล้วครับ ไม่ใช่ยุคกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ที่ผู้หญิงต้องร้อยมาลัยเก่ง ทำกับข้าวเป็นทุกคน  เรื่องทักษะการทำอาหาร ไม่ใช่ประเด็นหลัก ๆ ของมนุษย์แล้วล่ะ  ออกแนว มีก็ดีทำเองได้  ไม่มีก็ไม่เป็นไรมากกว่า

ยุคสมัยเปลี่ยนไป มีร้านอาหารเยอะแยะ หลายหลากระดับ   ความสามารถบางอย่าง  อะไรทำได้ก็ทำ  อะไรทำไม่ได้ก็หาของทดแทน

เริ่มแรก หัดทำเมนู ง่ายๆ ที่เราชอบกินก่อน จากนั้น ปรับปรุง ไป เมนูทีคุณพ่อคุณแม่ชอบมันจะได้มีแรงบรรดาลใจ
เราก็ทำอาหารไม่เป็น พอ แยู่ ตปท นี่แบบ เราหุงข้าวได้โปรมาก และพัฒนาไปทำเค้ก อื่นๆ จน น้องเรามาเยี่ยมเค้า ประหลาดใจสุด

ผมผู้ชายครับ ไม่ทำอาหาร หุงข้าว ทอดไข่ ทอดปลา ผัด ยำ แกง ทำได้นะ แต่ผมไม่ทำให้คนอื่นกิน
ที่ผมไม่ทำเพราะงานบ้านทุกอย่างผมทำหมดแล้ว เก็บกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า เก็บผ้า แล้วแฟนผมจะทำอะไรล่ะทีนี้

ถ้าคุณจะหัดทำมันไม่ยากเลย ดูยูทูป ทำตามยูทูปก็ได้แล้ว แฟนผมก็เพิ่งหัดทำยังไม่ถึงปีรสชาติดีขึ้น ปรับได้ตามคนกิน
แต่ก็จริงที่คุณว่า อยู่คนเดียว กินคนเดียว ซื้อกินถูกกว่าง่ายกว่า

คนส่วนมาก แม้ทำอาหารไม่เก่ง แต่พวกอาหารง่าย ๆ ขั้นตอนน้อย วัตถุดิบน้อย ก็น่าจะทำได้
เช่น ทอดไข่เจียว ไข่ดาว มันก็แค่ตอกไข่ ตี ๆ แล้วก็เทลงไปในน้ำมันร้อน ๆ มันไม่มีอะไรซับซ้อนเลยอะ
ถ้าทำอะไรไม่เป็น เดี๋ยวนี้เปิดยูทูปเอาก็ได้ ลองทำดูก็ดีนะคะ จะได้ไม่เปลือง ต้องไปหาซื้อทุกมื้อ

มายกมือเข้าก๊วน
เราก็ทำอาหารไม่เป็นเหมือนกัน ซื้อกินเอาสะดวกกว่า
จับมีดยังเก้ๆกังๆ กลัวจะบาด อย่าถามถึงเรื่องปอกเปลือก ทำไม่เป็นเลย
เคยมีความคิดอยากจะลองทำขนม แต่พอเอาเข้าจริงก็ขี้เกียจเก็บล้าง
เอาจริงๆความขี้เกียจชนะทุกสิ่ง เลยตัดปัญหาด้วยการกินจากข้างนอก เพราะถ้าซื้อสำเร็จเข้าบ้านก็ยังต้องล้างจานอยู่ดี

เรื่องอาหารมันอยู่ที่ฝีมือหรือ​เซนส์ติดตัวจริงๆนะค่ะบางคนพยามหลายทีทำไงก็ไม่อร่อย​ บางคนทำครั้งเดียวอร่อยเลย แม้แต่การชิม​ ยังเราขนาดวัตถุดิบที่คนทำใส่ขาดเราชิมแล้วบอกได้เลยว่าขาดอะไร​ หรือแม้แต่การไสเกร็ดน้ำแข็งง่ายๆคนทำคนละคนแรงมือต่างกันไสน้ำแข็งเกร็ดใหญ่เล็กยังต่างกันทำให้ความอร่อยแตกต่างได้เลยขนาดน้ำแข็งไสที่ทำง่ายๆ​

ฝึกๆ เอาแบบเบสิคก่อนนะคะ ไม่ต้องโปรมาก แต่เผื่อฉุกเฉิน หรือเผื่อมีลูกค่ะ

เรา อายุเข้า 31 แล้วไม่ทำอาหารเลยและทำไม่เป็น
แฟนทำบ้าง กินอาหารนอกบ้านบ้าง

ทำเป็นแค่ข้าวไข่เจียวค่ะ นับว่าเป็นมั้ย555

ทำเป็น ในเมนูที่เคยทำค่ะ  แต่อร่อยหรือเปล่าอีกเรื่องนะคะ  อิอิ

ก็ถ้าอยากทำให้เป็นก็หัดทำค่ะ
แต่ถ้าไม่อยากและคิดว่ามันไม่เดือดร้อนอะไรก็ไม่ต้อง
ชีวิตมันก็แค่นี้ คิดไรเยอะ

ภรรยาผมก็ทำไม่เป็นครับ ผมก็เป็นคนทำ แค่นั้นครับ ชีวิตคู่ อันไหนช่วยกันได้ หรือทำแทนกันได้ ก็ทำไปครับ จะได้มีความสุข

คือคนไม่ชอบทำอาหารมากกว่า จำเป็นก้ทำได้เแหละ มั่วๆโยนๆ ไม่อร่อย พอเอาตัวรอด คิดอะไรเยอะ พวกแม่ศรีเรือนแม้อยู่ห้องเช่าคนเดียว ต้มผัดแกงยำเก่งครบหมดแต่หาผัวไม่ได้มีอีกเยอะแยะไป ไม่เกี่ยวจ้ะ อยากได้ผู้ชายก็ต้องออกไปหา อย่ามัวแต่หัดทำยำแต่ในห้อง ไม่งั้นเธอก็จะได้แต่ยำ

เอ นึกย้อนไป ตอนสมัยเด็กเราทำไม่เป็นเลยนะคะ ได้แค่ไข่เจียวนี่แหละ
ตอนนั้น คนในบ้านก็ชอบพูดว่า เราทำอะไรไม่เป็นนี่แหละ (พี่ชายเราชอบทำอาหารเลยมีการเปรียบเทียบ)
แต่พอเรียนจบ ตอนนั้นต้องไปอยู่บ้านพักคนเดียว ในอำเภอเล็กๆ
ก็เริ่มสนุกกับการจ่ายตลาด+ทำอาหารค่ะ

การชอบทำความสะอาด ชอบทำกับข้าว ไม่ได้เกี่ยวกับเพศเลยสักนิดค่ะ
ชอบก็ทำ ไม่ชอบก็จ้างคนมาทำความสะอาดหรือซื้อกับข้าวกินเอา
อย่าโดนหลอกด้วยคำว่า กุลสตรีต้องเป็นแม่ศรีเรือน เลยค่ะ

ไม่ต้องเครียดค่ะ เดี๋ยวพอมีลูกก็จะเกิดภาวะบีบบังคับให้ต้องทำอาหารให้เป็นเอง เราเองก็เพิ่งทำอาหารเป็นตอน30กว่าหลังมีลูกนี่ละ เพราะไม่สามารถรอให้คนอื่นทำให้ได้

รักตัวเองคำตอบเดียวตอบโจทย์คะ ถ้าผช. รักเราถึงเราทำอาหารไม่เป็น เค้าก็รักจ้ะ.. แต่ถ้าเค้าไม่รักเราจะเพอเฟ็กแค่ไหนก็ไปอยู่ดี เราไม่จำเป็นต้องเหมือนใครคะ เป็นตัวเราเอง เริ่ดๆๆ