หลังเเต่งงาน ควรอยู่เเยกกันกับพ่อเเม่หรือว่าอยู่ด้วยกัน pantip

แต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะถ้าบ้านคนจีนก็ต้องอยู่ด้วยกัน แต่สมัยนี้ส่วนใหญ่ย้ายออกหมดนะ

การทีฝ่ายชายหรือหญิง ตัด สินใจ ไปอยู่ร่วม กับ บ้านพ่อตาเเม่ยาย

  เหมือน การซื้อ บัดผ่านประตูเข้าไปอยู่อาศัยในเมืองนรก

พอ เข้าเขตเมืองนรก  จะ ตกอยู่ใน 2 สภาพนี้วนไปวนมา

  1  ต้องเสเเสร้ง จีบปากจีบคอ คุย กับพ่อตาเเม่ยาย เเบบมีอัธยาศัย
  
  2 ระหว่าง พ่อตา เเม่ยาย ลูกเขย ลูกสะไภ้ ใช้ชีวิต อยู่ภายในบ้านเดียวกัน  จะเกิดอาการ เเบ่งปัน ความโกรธ เกลียด อาฆาตพยาบาท ให้กันเเละกัน

    เเบบ ต่อเนื่อง สาสม ชื่นมื่น

    
    เเนะนำว่า หลัง เเต่งงานคนทุกเพศ ควร หลีกเรี่ยง การอยู่บ้านเดียวกัน กับพ่อตาเเม่ยาย  ครับ

แต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ
บางบ้านพ่อแม่สามี ก็ดี๊ดี ถือว่าโชคดี บุญของเรา
บางบ้านก็ร้ายเหลือเกิน ซวยไปค่ะ
ก็ต้องดูว่ามันจะเป็นไปในทางไหน
เราว่าพอจะมองเห็นลางๆ อยู่นะคะ

มันก็ต้องมีได้อย่างเสียอย่างในทุกๆ เรื่อง
ถ้าเคมีไม่ตรงหรือใช้ชีวิตต่างกันมาก
มีปัญหากัน หรือต่างคนต่างมีช่องว่างไม่ก้าวก่าย

ครอบครัวแต่ละบ้านมีความคิดและวัฒนธรรมต่างกัน บางบ้านก็เข้าใจ บางบ้านก็ไม่เข้าใจ
อันนี้ต้องคุยกันกับแฟนว่าถ้าอยู่ด้วยกัน สถานการณ์เป็นแบบนี้ จะรับได้ไหม จะปรับตัวได้ไหม
ถ้าได้ก็ไม่มีปัญหา อยู่ด้วยกันกับพ่อแม่ไปเลย มีความสุขทุกฝ่าย
แต่ถ้าคิดว่าเหตุการณ์ในอนาคตอาจจะมีปัญหากัน ก็แยกกันอยู่ อาจหาที่ไม่ต้องไกลกันมาก เพื่อความสะดวกในการที่ต้องกลับมาดูแลพวกท่าน แบบนี้ก็เป็นอีกทาง ที่จะสงบสุขนะ และที่สำคัญเราจะมีพื้นที่ส่วนตัว (ความเห็นส่วนตัวหนะ เพราะเราก็แยกมาอยู่ สบายใจดี)

รอดูไปก่อน อาจจะใช้เวลา 2-3 ปี
รอให้แฟนคุณพูดก่อน มีอะไรอึดอัดใจค่อยว่ากันอีกที

ตัวอย่างพี่สาวผม เป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้าน
เหมือนเป็นลูกรักที่สุด พี่เขยผมขยันนะ
มีธุรกิจที่บ้าน ทำงานแต่ไม่มีเงินเดือนนะ
อยากได้เงิน ต้องขอเท่านั้น ถ้าเหตุผลไม่ดี ก็ไม่ให้เงิน
พี่เขยผม บ่นๆ ให้ได้ยินเสมอ “ทำงานแต่ไม่ได้เงิน”
เขาเลยไปทำงานที่ไต้หวัน มีเงินทุนหน่อย อยากเปิดโรงน้ำแข็ง แต่แม่ผมไม่ยอมยกที่ให้
“อยากได้ ก็เอาเงินมาซื้อ”
“เปิดโรงน้ำแข็งที่นี่ ใครจะซื้อ ไปเปิดในเมืองนู่น”

คำพูดแบบ … สุดท้ายแยกบ้าน
หายเข้ากรีบเมฆทั้งพี่สาวพี่เขย ไม่กลับมาอีกเลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปกติ ผู้ชายก็อยากเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่แม่ผมนี่เหมือนซูสีไทเฮา ใหญ่ที่สุดในบ้าน

คับที่–อยู่ได้ คับใจ–อยู่ยาก

ถ้าคับทั้งที่ คับทั้งใจ…ก็แยกกันอยู่

ถ้าบ้านไม่คับ–มีสถานที่ใหญ่โตกว้างขวาง และจิตใจไม่คับ–คนในบ้านจิตใจกว้างขวาง ไม่คับแคบ ไม่เห็นแก่ตัว…ก็อยู่ด้วยกันนั่นแหละครับ อบอุ่น เป็นครอบครัวขยาย ช่วยกันเลี้ยงหลาน ฝากดูแลบ้าน ฝากดูแลเรือกสวนไร่นากิจการร้านค้า ฝากผีฝากไข้

***********

ส่วนตัวผม ชอบแบบ ไม่ใกล้ และไม่ไกล…

คือ บ้านพ่อแม่ กับบ้านลูก (และลูกเขย หรือลูกสะใภ้) แยกกันคนละหลัง มีพื้นที่ส่วนตัวของใครของมัน…แต่ในขณะเดียวกัน ก็อยู่ไม่ไกลกัน ห่างไป 100-200 เมตร หรือ 2-3 กิโล ไปมาหาสู่ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ง่าย (คืออยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน หรือตำบลเดียวกัน)

คห.ส่วนตัว
ที่ดีที่สุดคือ อยู่คนละหลัง
ในพื้นที่เดียวกัน เป็นส่วนตัว
แต่ยังดูแลกันได้

แยกกันอยู่ แบบใกล้ๆกัน

อันนี้มันแล้วแต่ค่านิยมของแต่ละคนครับ   ผมเคยเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งที่พระเอกนางเอกกำลังจะแต่งงานกัน   แต่นางเอกเป็นห่วงพ่อแม่ไม่อยากจะแต่งงานแยกออกไปอยู่กันสองคน   จนพ่อแม่ต้องมาพูดบอกไม่ต้องเป็นห่วงจึงแต่งงานไปได้   ทั้งที่ถ้าเป็นคนไทยแล้วมันแก้ง่ายมาก   แค่แต่งงานแล้วให้ฝ่ายชายย้ายเข้ามาอยู่บ้านฝ่ายหญิงก็จบ  มันเป็นเรื่องของประเพณีวัฒนธรรมแต่ละชนชาติด้วย

บางคนอยากแยก แต่ไม่มีปัญญาแยกออกไปก้อมี…. เพราะอยู่รวมในบ้านพ่อแม่ กินอยู่ฟรี น้ำไฟฟรี ไม่ต้องออกสักบาท

ต้องดูพื้นฐานความสัมพันูธ์ค่ะ

แยกแน่นอนค่ะ

ปรึกษากับคนข้างกายด้วยก็ดี นะคะ  
เพราะถ้าเราไม่อยากแยกแต่เขาอยากแยก อยู่กันไปมันก็อาจมีปัญหา

ควรแยกครับ

แล้วแต่ๆละคน ถ้าย้ายเข้าบ้านผู้ชาย ฝ่ายหญิงก็เสียเปรียบ เสียลูกสาวไปอยู่บ้านอื่น ถ้าย้ายเข้าบ้านฝ่ายหญิงก็ทำนองกลับกัน

ทีนี้คนเราโตแล้วย้ายไปอยู่กับครอบครัวอื่นที่ไม่ได้สนิทสนมกันมาก่อน อยู่ไปนานๆมันก็อาจจะอึดอัด บางทีทำงานเหนื่อยๆอยากจะพักนั่งนอนเฉยๆก็ทำไม่ได้ จะถูกมองว่าเป็นคนขี้เกียจทันที อยู่บ้านคนอื่นทำอะไรไม่ค่อยได้มากหรอก เพราะไม่ใช่บ้านของเราเอง แต่ถ้าเกิดอีกครอบครัวดีอยู่ด้วยกันได้ก็ถือเป็นโชคดี

ดังนั้นควรจะมีแผนสำรอง แรกๆอยากจะลองย้ายเข้าบ้านพ่อแม่ดูก่อนก็ได้ ถ้าสักพักไม่ไหวก็ใช้แผนสำรองย้ายออกมา

อยู่​ด้วยกัน​

พอจะมีลูก ทีนี้ล่ะคิดถึง พ่อ-แม่

เอาจริงๆนะคะ ควรแยกบ้านค่ะ แต่อยู่ใกล้ๆให้ไปมาหาสู่ดูแลกันง่ายๆ
ที่แนะนำแบบนี้เพราะว่า ถึงแม่จะรักลูกเขยหรือลูกสะใภ้แค่ไหน ถ้าทะเลาะกันเขาก็ต้องเข้าข้างลูกเขาอยู่ดี
แล้วผู้หญิงก็อยากได้ความเปนใหญ่ในครอบครัว คือต้องสามารถบริหารทุกอย่างได้ตามที่ตัวเองคิด
ถ้ามีผู้หญิง 2 คนเป็นใหญ่อยู่ในบ้านทั้งคู่อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกค่ะ ดังนั้นแยกบ้านดีกว่าค่ะ

แยกบ้านแต่อยู่ใกล้ๆบ้านเดิมค่ะ

ของเรา พ่อกับแม่ให้แยกบ้านค่ะ เค้าอธิบายชัดเจน ว่าคู่เราจะได้ไม่อึดอัด และเราก็จะไม่อึดอัดด้วย

ถ้าสามารถแยกได้ แยกจะมีผลดีมากกว่า

หากคิดถึง ไปมาหาสู่ได้ สมัยนี้ วีดีโอคอลผ่านเนทไวไฟที่บ้าน สะดวกมาก ไม่เหมือนสมัยก่อน ค่าโทรศัพท์ยังแพง

การเดินทางสะดวกสบายมากกว่าสมัยก่อนมาก ยิ่งมียานพาหนะส่วนตัว ยิ่งสะดวกสบาย จะไปจะมากี่โมงได้หมด

หากวันใด ญาติผู้ใหญ่ต้องการคนดูแล ค่อยรับเข้ามาดูแล ตอนแทนบุญคุณยังได้ ตอนนี้ต่างคนต่างช่วยตัวเองได้ ต่างคนต่างอยู่ไปก่อน

ควรย้ายออกค่ะ

ผมจะแยกครับ เพราะวันว่างๆ อยากตื่นสาย
แม่ผมชอบปลุก

ถ้าให้แนะนำควรแยกค่ะ ถึงพ่อแม่อีกฝ่ายจะดีแสนดี แต่พออยู่ไปนานๆ จะขัดแย้งกันง่ายค่ะ
พอขัดแย้งแล้วต่อติดยากมากๆเลยค่ะ

แล้วแต่จะตกลงกันค่ะ สำหรับเราได้หมดนะ ถ้าแยกก็คงเอาใกล้ๆกันค่ะ

เราแยกนะ ต่อให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายดีแค่ไหนเราก็แยก เหตุผลเพราะ
1.เราไม่ค่อยชอบวุ่นวาย เราไม่ได้มีความสุขกับครอบครัวใหญ่ บางทีจะทำอะไรรอกันไปมา ไปไหนต้องคอยรายงาน รายงานสามีไม่พอ ต้องรายงานพ่อแม่อีก ทำไรช้าไปหมด
2.ถ้าอยู่กับพ่อแม่ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เช่น แต่งแล้วมาอยู่บ้านสามี เราอึดอัด ต่อให้เค้าดีแค่ไหนแต่เราอยู่บ้านเค้าก็ต้องเกรงใจ ทำงานมาทั้งอาทิตย์เหนื่อยวันหยุดอยากนอนตื่นสายก็ไม่กล้า ตอนเย็นทำงานกลับบ้านมาหมดแรงอยากอาบน้ำทิ้งตัวลงนอนดูทีวี ใส่เสื้อผ้าสบายๆ เช่น สายเดี่ยวเดินในบ้านคงไม่เหมาะ แล้วยังต้องมาช่วยทำความสะอาดบ้านทุกวัน ทำกับข้าวทุกวันอีก ต่อให้แม่สามีไม่เรียกแต่มันต้องช่วยป่าวอะ กลับกันถ้าสามีย้ายมาบ้านเราก็คงอึดอัด ใจเค้าใจเรา แยกอยู่ดีกว่า
3.ถ้ายังอยู่กับพ่อแม่ท่านจะมองว่าเรายังเด็กอยู่เสมอ ต่อให้อายุเยอะแค่ไหนก็ตาม คิดจะแต่งงานมีครอบครัวทั้งหญิงและชายต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง คิดเองแก้ปัญหาเองได้แล้ว ถ้าทำไมได้เราว่าเกิดปัญหาแน่ๆ มีลูกขึ้นมาจะสอนลูกยังไง
4.และที่โชคที่สุดๆ สำหรับเรา พ่อแม่ทั้งสองฝั่งไม่มีใครงอแงให้ลูกอยู่บ้านด้วย แถมสอนว่าให้ไปอยู่กันเองไฟเขียวเต็มที่ พ่อแม่ไม่วุ่นวายกับชีวิตครอบครัวเลยค่ะ

แยกไปอยู่เองค่ะ ถ้าไม่อยากไกลมาก ก้อหาบ้านใกล้ๆ

หรือถ้ายังจะอยู่ในรั้วเดียวกัน/รั้วติดกัน ยังไงก้อควรปลูกคนละหลังไปเลยค่ะ

นรกชัดเลยครับ ผมเป็นฝ่ายแต่งเข้ามา
1.วันหยุดต้องตื่นเช้า (ตื่นไปทำไมครับ ไปสังเคราะห์แสงเหรอ)
2.ของใช้ในครอบครัวมันรวมกันทำให้ค่าใช้จ่ายจุดนี้บานปลาย อารมณ์แบบซักผ้าเทน้ำยาครึ่งขวด
3. เราหน่ะต้องเกรงใจเขา แต่เขาหน่ะไม่เกรงใจเรา
4. มีลูกแล้ว เวลาสอน ดุ จะมีคนคอยโอ๋ ทำให้สิ่งที่สอนไป ดุไป ไม่เกิดประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น
5. กำลังหาทางไป เมียเองก็รู้สึกไม่ไหวกับครอบครัวตัวเองเหมือนกันครับ กำลังรอจังหวะ ครับ

แยกดีกว่า
จะตื่นตอนไหน. กินตอนไหนยังไงก็ได้

แนะนำให้แยกนะคะ ทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่อึดอัด
(อยู่ระหว่างทั้งสองบ้านจะดีมากค่ะ แฟร์ดี)
ต่อให้พ่อกับแม่ทั้งสองฝ่ายจะดีแค่ไหน
แต่อีกฝ่ายคงไม่สะดวกใจ 100% ที่ทำตัวสบายๆเหมือนอยู่บ้านตัวเองหรอกค่ะ

อีกอย่างเผื่ออนาคตมีลูก
พ่อกับแม่ควรจะเป็นหลักให้ลูกค่ะ
ถ้ามีปู่ย่า หรือตายายอยู่ด้วย การเลี้ยงดูจะเป็นอีกแบบนึงไปเลย (ควรพาไปเจอบ่อยๆ แต่ไม่ใช่อยู่ประจำค่ะ)

แต่ถ้ากรณีพ่อแม่อีกฝ่ายเหลือคนเดียว อายุมากแล้ว
ไม่มีคนดูแล ก็พอเข้าใจได้ค่ะ

ต้องดูลักษณะของคู่ชีวิตด้วย
ถ้าเป็น introvert แนะนำให้แยกครอบครัว

แยกครับ บ้านผมต่อหน้าผมเมียกับแม่ก็คุยกันดี แต่พอลับหลังเมียก็บ่นแม่ แม่ก็บ่นเมีย คนกลางก็ลำบากใจครับ

สุดท้ายก็ออกมาอยู่ข้างนอก กลับบ้านอาทิตย์ละครั้งไปกินข้าว รู้สึกว่าดีขึ้นเยอะเลย

แยกดีกว่าอยู่รวมแน่นอนครับ แต่ทั้งนี้เรื่องเงินของทั้งคู่สำคัญกว่ามากก ถ้าไม่มีเงินหรือแยกมาอยู่แล้วค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมาก เช่นต้องผ่อนบ้านเพิ่ม ค่าเดินทางเพิ่ม จนชีวิตอยู่อย่างลำบาก อันนี้อาจต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียสละ มาอยู่ที่บ้านของอีกฝ่าย โดยต้องคุยกัน และคนที่ตะพาอีกฝ่ายเข้ามาบ้าน ต้องรู้นิสัยของแฟนตัวเอง และพ่อแม่ดีที่สุดว่าจะเข้ากันได้หรือไม่ ด้วย

เบื่อแม่สามีมากๆ เลยค่ะ
อยากเช่าบ้านอีกหลังให้ไปแม่เค้าอยู่คนเดียว จะได้สบายใจ

นึกย้อนไปวันที่ยอมให้แม่ผัวเข้ามาอยู่ด้วย
ไม่นึกว่าจะอึดอัดใจมาถึงทุกวันนี้

นึกดูค่ะ บ้านที่เราควรจะอยากกลับ มีสามี มีที่พักพิง ต่อเติมเสร็จหมดแล้ว น่าอยู่
แต่กลับต้องได้มาเจอพร้อมกับคนที่เราไม่อยากตื่นมาเจอเลยในทุกวัน (แม่สามี)
มันน่าอึดอัดแค่ไหน

แนะนำแยกบ้านเถอะค่ะ